Sabbath

44    SABBAXH.

keldertje door, bang voor de balken-zoldering, vlug pasjes nemend naar de kerk.

Bekkie ruimde het waschwater weg, zeemde de spetjes van ’t zeil, spreidde het tafelkleed over de tafel, wat een frisch vlak in de dompige kamer rakette. Optrekje was kleinlijk-laag in scheemring van binnenplaats. Moeder gezakt in den leunstoel knipte met ontevreden oogleden. Zwart-bruine bandeau rondde om ’t hoofd, dat donker van rimpling op de wit-kanten-matinee rustte. Haar lippen wibbelden in oneffen ademgehijg. De koperen kachel met ballen op eiken hoek, koperen deuren, koper beslag warmde de kamertjeshette tot zoetig-gedrukten walm, aroom van koe-kerigheid, soepwasem, kaantjesgebraai. Matten stoelen stonden rondom. Koperglimmertjes van kachel glansden in traagheid van ’t geblakerd kamertje, met het wit tafelkleed brekend den schemer.

Op ’n petroleumstel, grijs van email, sput