Sabbath

4 2    SABBATH.

met vuil water, hield vol dat as-ie tijd had, maar-ie had nou geen tijd, as-ie tijd had — hij ’n bad zou neme héélemaal kód in ’t basijn op de Heiligenweg, waar geen méns ’n ongeluk kon krijgen.

„En je rimmetiek?” vroeg Bekkie.

„Ach waas rimmetiek!... Krijg je rimmetiek op je hoof as je ’t wasch?... As ’k Zondag tijd heb en ’t wéér zoo warrem is...”

„Onzin, onzin je vat ’r ’n doodkou mee,” herhaalde Bekkie.

„Laat ’m toch prate!”, neus-rimpelde moeder knorrig-wijs, „hij doet ’t emmes niet.” „En ’k doe ’t emmes wèl! ...” „Verschwarzte Nar! Bij de veertig en nog mesjogge!”, schold moeder:    „late    ze    d’r

eerst warrem bij doen in d’r besijn!... Mes-joegaas in k6d water!... De broer van je vader is ook gestorreve toen-die met geweld wou roeie... Jehoediem motte niet op ’t water gaan... Wat ka-je mazzel zijn?...”

Terwijl was Zelik voor den kleinen spiegel