Sabbath

SABBAÏH.    39

loos gezicht, sjokte hij de trap op en af, indragend de jassen der uitstalling, marinegala’s op eenen schouder, arm vol van den russischen pels en de schutterijofficieren. Net lei hij alles op de toonbank, op de warme plek waar hij gezeten had. Dan, buiten, in de nog éven zomer-roezige straat, waar karren stonden ge-dompt en de stoffige broeiing vadziger tusschen de huizen snurkte, zette hij het klein-grijze luik voor het getralied raam dat eens was stukgeknikkerd door speelsche jogjes. Trap afdriblend stak hij de pennetjes vast, dee de deur op een kier en tastend in ’t keldertjesdonker, precies wetend waar dit en waar dat stond, overstapte hij de tree naar het optrekje.

Moeder suklend door onderlijfziekte, zat op de oude plek in den leunstoel bij ’t raam, zwart van silhoeët tegen de gespannen tulletjes, die de pakkistenbinnenplaats verwaasden. Suf-fig-kregel door het blijvend gekwijn in ’r onderbuik, keek ze knorrig op.