Sabbath

SABBATH.    3    7

zweet-drukkend onder de pet, waarvan-ie den klefrand voelde. De handen klam-kleevrig be-poezelden de warme beenen... Zoo warrem as vandaag was ’t in tijje niet gewees... Je schwitzte weg... As d’r maar is ’n onweer-zónder-ongelukke kwam en ’n lekkere regenbui ... as de laaste keer toen-die met moeder en Bekkie naast ’t hekkie van de trap had gezete tot ’t weerlicht de vrouwe benauwd had gemaakt... Bekkie had ’r rooie bloes an gehad, de bloes die d’r zoo aardig-sjiek sting. In de zwoeling van ’t heet kleeren-keldertje warmsoesde hij over haar, ’r ziend met de zwemmende oogen, den grooten gelijken neus met de zwellende vleugels. Vanzelf drong zich op de klam-lekkre herinnering van dat ééne oogenblik toen hij haar verrast had, terwijl ze in ’r rood onderlijtje sting, armen bloot, borst bloot tot aan kantje van hemd. Indoezlend op toonbank, beentjes aanwiglend tegen het hout, sproethoofdje in glijding tegen den stapel van kleeren, zat onnoozel-verwon-