Sabbath

35

zijn hand: ,,’k Kom van de Owertoom heele-maal...”

„Van de Owertoom?”

„Van de Owertoom... Geen spoog water te verdiene... ’k Had portie an ’n partij gruis... De frotter haurik die de cènte neertelde, heit me belazerd...”

„Je mot geen mens vertrouwe... ” „Vertrouwe?... ’k Vertrouw me eige v&der niet. . .”

„Nee je kè-niemand vertrouwe ...” „Vertrouwe?... Vertrouwe?... As ’k vróé-ger niet zoo mesjogge was geweest had ’k ja mezomme, had ’k ja cente op de bank...” „Je kè-niemand vertrouwe...”

,,’k Vertrouw nog niet. . . nog niet... de hond die daar blaft!”

Stug propte-die ’n pruim uit de plat-stalen doos, vingerde ’r tusschen de dunne grijplippen, bleef in zwijgend gemummel tot een sappige spuug z’n lippengoot ontspoot, murf-slaand tegen de middelste tree.