Sabbath

IO    SABBATH.

sjogte boel! Og! Og! Og! Watteèè gesjogte boel!... ” Het schreeuwend strotje zakte uit, het mondje vierkantte wijd, de dun-blauwe adertjes van nek en slapen opstriemden, donkerder door het gedrens, het hèrhaald, druk, zonder rusten geroep... Og! Og! Og watteèè gesjogte boel!... Og! Og!... watteèèè gesjogte boel!... In het lauw stoffig-water witten de eieren. Smoezig jodenjoggie met uitslag aan ooren, ooren glimmrend in zalf, kwam om ’n ei, legde bruin-roode centjes in de hand van ’t eierenjoggie. Op den hoek van de steeg in de heete, schromplende broeiingen van Jodenbreestraat, klein-ouwlijk tegen de hooge huizen, klopte ernstig het jodenkind met de zeere ooren, het ei tegen den ijzeren pot. Pluisjesbewegend schilferden goorvin-gers het glanswit van dop, duwden het ei in ’t zwartelijk zout. Dan, in de kromming der beenige hand hipte het nattig ovaal naar den kleinen mond, die beetjes nam in het wit, in het geel met gulzige brokjes, telkens aan