Kinderdroom

Mevrouw De Vries keek haar dochter en schoonzoon aan en toostte met haar glas water.

Tijdens het uurtje zwangerschapszwemmen, waarvoor Zwaantje zich had opgegeven, verzocht de instructrice de deelneemsters om elkaar bij de hand te nemen en een kring te vormen. Zwaantje, die tot dan toe was opgegaan in de oefeningen, ontdekte tegenover haar een vrouw met een asblonde paarde-staart die zij, eenmaal opgemerkt, onmiddellijk kon thuisbrengen.

‘Jos!’

Het was een oude schoolvriendin, die nu was gesierd met een reusachtige, bolle buik. Door het polyester van haar badpak kon je zien hoe haar navel naar buiten stulpte. Het kenmerkende, lange haar hing steil achterover. Jos lachte vrolijk .

‘Wat leuk dat ik jou hier zie!’

Zij draaide haar hand naar haar mond alsof zij een kopje vasthield en daaruit dronk. Zwaantje gebaarde terug dat zij ook wilde bijpraten.

De watergymnastiek was hard werken voor Zwaantje, die haar conditie door de vele bezoeken aan het ziekenhuis had verwaarloosd. Zij had al haar aandacht tijdens de verdere les nodig om de oefeningen bij te houden.

Onder de douche vertelde de vriendin dat zij was getrouwd en al een zoontje van anderhalf jaar had.

Wij krijgen nu een tweeling. Het kan elk moment gebeuren, maar ik vertel je niet of het jongetjes of meisjes zijn. Dat zie je wel op het geboortekaartje. Ik heb op een leuk adresje een hele originele gevonden. Waar woon jij eigenlijk? En trouwens, noem mij nu maar Josefien. Er is niemand meer die nog, zoals jij, Jos zegt.’

‘Zeg jij dan Zwaantje. Als ik Zus hoor, voel ik mij gelijk weer een schoolkind.’

‘Dat ben ik toch weer als ik jou zie.

93