Kinderdroom

'U ziet toch dat ik bezig ben!’

'Ja, maar niet met mijn medicijnen!'

Achter Zwaantje ontstond een geroezemoes. De apothe-caresse werkte andere klanten af en kwam uiteindelijk met enkele medicijndoosjes naar Zwaantje toe.

Zo... mevrouw De Vries.' las zij op een doosje Zwaantjes achternaam, 'hier is alvast een gedeelte van de spullen die u nodig hebt.’

'Morgenochtend voor tien uur moet ik met Suprefact beginnen. Zit dat erbij?'

'Dat moeten wij bestellen.'

'Hoe laat hebt u het dan in huis?'

'Niet eerder dan een uur of vier.'

'Maar daar heb ik dan toch niets aan', barstte Zwaantje uit. 'Ik moet er morgenochtend mee beginnen.'

'Het spijt me, ik kan niet toveren.'

‘Dan wil ik mijn recepten terug en kunt u uw medicijnen houden.'

De apothecaresse harkte als een croupier de doosjes naar zich toe. Zwijgend overhandigde ze de recepten voor de vele medicamenten aan Zwaantje die, onder de afkeurende ogen van de overige klanten naar de uitgang liep.

Zwaantje trof Joost met een gekweld gezicht bij hun fout geparkeerde auto.

Zit er een bon op?'

Joost schudde somber zijn hoofd. Hij toonde haar een papieren zak met slobberonderbroeken.

'En het ligt niet eens aan mij!'

Zwaantje commandeerde Joost de auto in en een kwartier voor sluitingstijd arriveerden zij bij hun vertrouwde apotheek, een herenhoekhuis van rode baksteen. De ogen van de apothecaresse bleven achter de hypermoderne bril discreet bij het lezen van de lijst medicamenten.

57