Kinderdroom

vanuit zijn onderliggende positie. Eenmaal losgekomen uit Si-mons wurggreep, spurtte hij naar Zus toe. Zij probeerde nog langs de rozenperken te ontsnappen. Op de gladde stoeptegels zou ze zich beter hebben kunnen afzetten, sneller kunnen rennen. Haar broer sneed een stuk af en kwam schuin van voren op haar af.

Bocht afsnijden. Had ik kunnen weten. Onthouden voor volgende keer', schoot het door Zus heen.

Toen werd ze getackeld en voelde hoe als eerste haar handpalmen de stoeptegels raakten en de muizen schaafden.

Zo snel als zij kon. vluchtte ze huiswaarts. De oude buurvrouw stond beneden voor het raam. Zus groette haar met een zwaai, alsof haar tranen niet brandden om vrijelijk te mogen stromen. Er was niets aan de hand,

Boven in de keuken stond moeder te koken. Dat scheen een moeilijke bezigheid te zijn. want ze kon dan niemand om zich heen velen. Zus sloop de keuken in en ging stil op het ronde krukje zitten. De rode, plastic zitting was een beetje plakkerig en knerpte als zij ging verzitten.

‘M'n maillot is stuk.’

Moeder haalde een deksel van de pan, snoof in de damp. prikte een vork in het eten. legde de deksel weer terug en draaide het gas lager. Ze stond met haar rug naar Zus toe.

'Mam, mijn maillot is stuk. Mijn knie doet pijn. Mijn handen ook. Geschaafd.'

‘Pak de jodium maar uit het medicijnkastje in de badkamer. Dan doe ik die er wel op.'

In gedachten zag Zus het bakelieten kokertje. Het gebaar waarmee moeder een wond bekeek, de donkerbruine dop losschroefde en voorzichtig de jodium op de huid liet vloeien, was van een grote zorgzaamheid. Ze bekeek haar drie oppervlakkige wonden en wist precies hoe de jodium zich grillig bijtend zou verspreiden.

Zus verroerde zich niet.

50