Kinderdroom

'Wil je vanavond m'n maillot maken?'

'Dat is goed. lieverd. Trek hem nu maar alvast uit, anders blijft hij aan je knie plakken.'

Moeder deed een schep margarine in de koekepan. Sissend smolt de klont.

Vanaf het krukje keek Zus toe.

'Het lijkt wel een zinkende boot.'

Moeder lichtte de pan wisselend aan alle kanten op om het vet gelijk te verdelen. De kantelingen van de schuingeheven koekepan vormden een wilde zee.

‘Een zinkende boot in de storm. Kijk, hij kan niet tegen de golven op.'

Moeder legde het gehakt in de pan en veegde haar handen af. Ze zuchtte even, voordat ze de opscheplepels uit een lade pakte en haar dochter vroeg om ze naar binnen te brengen.

Zwijgend nam Zus de lepels aan. Had ze kunnen weten. Zinkende boot. Mama kent vast mensen die zo zijn verdronken in de oorlog. Zinkende boten zijn ook niet iets om grappen over te maken. Is altijd erg.

Met gebogen rug stond moeder achter het fornuis. Onaanraakbaar. Zus besloot het goec te maken door iets liefs te doen. Ze ging uit zichzelf de tafel dekken. Ze spreidde het groene tafelkleed met blauwe blaadjes uit en streek met haar hand de vouwen glad, zoals zij moeder had zien doen. Uit dezelfde kast haalde ze een stapel bleekblauwe borden, ging aan het hoofd van de tafel staan en zeilde ze een voor een naar ieders plek.

51