Kinderdroom

mag kiezen in welke vlag zij het aan haar gegeven geld gooit. Ze kijkt in beide. In de driekleur ligt het minst, niet eens blauwgrijs of paarsig papiergeld. Als zij haar geld in de vrijwel lege vlag gooit, zal er nooit een briefje bijkomen. Maar om het in de rode te doen, is niet eerlijk, want die heeft al veel.

De familie De Vries is doorgelopen. Zus heeft het geld in haar jaszak gestopt. Misschien komt er straks een betere gelegenheid om het geld te schenken. Anders, spreekt zij met zichzelf af, mag zij het pas verpatsen als zij zich niet meer herinnert van wie het geld afkomstig is en waarvoor het was bestemd.

Het is rokerig en een heidens kabaal. Een orkest speelt piep-knars muziek waar iedereen ernstig naar luistert. Na afloop klinkt luid applaus. Achter een oneindig lange tafel met een evenzolang rood tafelkleed zitten allemaal mensen te luisteren naar iemand die door een microfoon spreekt. Onder het publiek ziet ze haar ouders en hun vrienden. Ze zwaait naar hen, maar mijnheer en mevrouw De Vries luisteren te aandachtig om haar op te merken. De man achter de microfoon windt zich op. Zus kan geen woorden verstaan. Ze is bang voor de stem die galmt en verdooft. Hij vraagt iets op kwade toon aan het publiek en gebaart met zijn armen dat het nu basta is, terwijl het toch vrienden, kameraden zijn tegen wie hij spreekt. Straks gaan ze klappen, staan en nog meer sigaretten opsteken. Zus heeft al tranen in haar ogen door de rook. De ruzie-achtige stemming die er hangt, staat haar niet aan.

Zij besluit dat haar ouders lang genoeg hebben kunnen zien dat ze heeft meegeluisterd en ze loopt weg. naar het andere einde van de ruimte. De planken vloer veert onder haar gewicht, de zware tonen van de vierkante muziek uit de luidsprekers kietelen haar voetzolen door haar sokken en schoenen heen.

In een uithoek is een loterij. Op een tafel liggen de prijzen. Achteruitkijkspiegels voor op een brommer, twee vazen van puntig geslepen glas, een partij boeken en rollen gekleurde

40