dienst deed als kan, leeg in de thermosfles.
Joost kwam de keuken binnen.
‘Ik begrijp niet hoe jullie dat bocht kunnen drinken', zei hij, wijzend op de koffiemachine, die bij het warmhoudplaatje rondom was gebarsten door oververhitting.
‘Hij is nog van tante Ella geweest. Een Canadese aanbidder van haar heeft hem in een pakket opgestuurd. Met twee pakken gemalen koffie erbij. Vacuümverpakking bestond toen nog niet, dus de koffie was ontzettend smerig. Tante Ella zag niets meer in het hele apparaat. Dus heeft zij het aan mijn moeder gegeven. Als die aanbidder zijn cadeau met de luchtpost had verzonden, in plaats van per boot. had hij misschien nog enige kans gemaakt en was tante Ella met hem getrouwd, in plaats van met oom Daan.
‘En daarom is de koffie hier al veertig jaar lang niet te zuipen.'
'Maar dat komt omdat je er geen warme melk in neemt.'
Zwaantje snoof aan de rand van de andere thermosfles, waaraan een vage theelucht kleefde.
‘Maar de thee is heerlijk.’
'Dat komt door...' Zwaantje legde haar hand op haar onderbuik. 'Ik voel me niet goed.'
Onmiddellijk bezorgd stond Joost naast haar.
'Rechtsonder in mijn buik voel ik iets kloppen. Het was een paar uur verdwenen, maar nu is het er weer.'
‘Morgen laat je je meteen onderzoeken.'
‘Ik zal wel moeten'.
Zwaantje nam in elke arm een thermosfles en liep naar de kamers en suite vanwaaruit een gemeenschappelijk gelach opwelde. Het was juist aan het besterven toen Zwaantje de deur van de woonkamer met een elleboog opende. Ze keek naar haar moeder, trok vragend de wenkbrauwen op en hief met een kort rukje haar kin. Met haar hak duwde zij de deur achter zich dicht.
11