Kiekjes

13

„Nou jao ... ik . . . sèl bctaole . . . jao . . . maolc geen matschudding van ’n stuiffer!” Hij bibbert van vreesberoerte. De makkabeën-hamer is weer opgeheven.

„’n Stuiver? Op je dronken kop, ’n stuiver, ’n Kwartje! en gauw ook. Jij verzuipt ’t toch maar en die man hèt ’n huishouwe, ’n kwartje, gauw, anders kink ik d’r ’n gulden uit!”

En de bekeerling betaalt in stuip-angst twéé kwartjes en warrelt weg op z’n glimmende pooten.

En de schoene-bankier kan dubbel en dwars z’n gewwere betalen.

En gelaten wacht hij op nieuwe deposito’s.

IE

OP DEN HOEK VAN DE JODEN-BREESTRAAT.

Geplant voor „de Bisschop”. In den voorhof van den Jodenhoek. ’n Knoest van dik dertig. Stevige kruin. Ruwe bast. Met twee spierige tronken. Aan ieder vijf vleezige takken. Levensgloed vloeit van z’n aanblik. ’n Vracht fruit. Maupie heet die Pereboom. Maagde-peren. „Sappedemaagie”inMaupie’szegelied. Z’n roep is sap en lekkerte. Wekt trek. Slaat water uit de tanden. Raakt lippen frisch. Mooi zijn ze geschapen, de peren. Maar ’t Woord maakt den smaak. En de Joden hebben ’t Woord. Wie roept peren op de wereld? Bij de natuur en Dien haar schiep, ik heb nog nooit ’n Christen-père peren hooren roepen. De perioden van de wereld zijn de Joden. Kijk ’s ’n pere-Christ aan! Z’n karretje heeft ’n half dozijn lat-vakjes. In ieder vakje liggen getelde peertjes. En hij staat als ’n afgodsbeeld. Ooren zonder hooren. Oogen zonder kijk. Handen zonder taal. Mond zonder woord. Zooals hij is, zijn zijn peren, droog, doof, stom, steke-blind. Let op den pere-Jood! Dat is geen schepsel, maar ’n schepper. Maakt van ’n karretje ’n zolderschuit. Tel de sterren! Tel de peren! Hij zweeft over de peren-massa, als ’n geest Gods die ze schiep. Hoort zonder ooren. Kijkt zonder oogen. Met handen, sprekend z’n mond. Hij proeft iedere peer met z’n vingers en roept er wijn uit. Laat ze bijten aan ’n oud bobetje zonder tanden. Snij ze open voor z’n wagen! Dat hart heb je toch niet. Neem ze mee zonder ze te betalen! Dat lèf heb