Bloemlezing uit zijn werk

met die oogen, die naar de sneeuwvlokjes kijken, maar met die wondere andere oogen, die van mijn gevoel... En ik weet precies, wanneer ik weer met de oogen van mijn hoofd naar Juutje moet kijken.. . nu ze weer opeens over haar papier gebogen zit en haar brutale krullen weer achter haar potlood aanlopen.

״Nu, Juutje, is 't je ingevallen, ja?"...

״J.. . ja, meneer", zegt ze, maar kijkt niet op en schrijft verzonken door.

״Laat 's kijken, kom 's hier!"

M'n Juutje komt naar me toe, met haar velletje papier.. . moet ik u zeggen, hoe ze naar me toekomt?...

״Juist, Juutje ... Nieuwjaar van de Boomen ... Rousj ha-sjo-noh lo-il-lo-nous" spel ik van haar velletje papier... ״heel goed. Juutje, is het je toch nog ingevallen, hè?"...

En ik til haar kinnetje zachtjes op en kijk haar in 't hartje van haar kloeke kijkers.

״Nee, meneer, ik heb 't afgekeken van Miepie!" zegt ze, met blijden moed, ״ik heb 't eerlijk afgekeken van Miepie!"

„Afkijken, Juutje, jij? Weet je wel, dat ik nu eigenlijk je heele werk verscheuren moet, hè, Juutje?"

״Moet u weten, meneer", zegt de fijne kat met vocht in haar kijkers, ״moet ü weten, als ik nu maar weet dat. .. Cha.. .mie., .sje ngoo.. .sor be.. .sje... wat... rousj... ha... ha... hasjoonoh.. . lo.. . il.. . il... loo... nous... is!! en dat laatste was meer snik dan woord...

En toen keek ik af van die kijkers en verscheurde haar werk niet en gaf haar. .. het hoogste cijfer.. .

Dan maar geen goed paedagoog!

II