Zichronot - Herinneringen

Waarde Broeders!

Tot u allen, mijne geachte broeders! die in waarheid en trouw aan het geloof van den eenigen God gehecht zijt, die u niet door ijdele woorden en magtspreuken, met den naam van verlichting opgesmukt, hebt laten verleiden, maar de zuivere, onveranderde Godsdienst onzer vrome voorvaderen met liefde aankleeft; tot u allen zijn deze woorden gerigt. Het zijn de woorden van een grijsaard die alleen uit godsdienstijver tot u spreekt, en die in de hoop leeft, dat zijne gezegden door u met belangstelling gehoord, en door uwe medehulp krachtdadig ondersteund zullen worden. Sedert vele jaren heb ik mij opgewekt gevoeld om mijne pogingen aan te wenden, ten einde al wat godsdienstige beschaving bij mijne geloofsgenooten bevorderen kan, zooveel in mijne mogelijkheid was, te helpen verbreiden; en door de hulp van Hem die den zwakken kracht verleend, heb ik gedurende twee en veertig jaren alhier als regent het opzigt gehad over het gesticht, waarin de Israëlitische jeugd de hoogere Godgeleerdheid beoefent. Ik vlei mij dat mijne vlijt en zorg met medewerking van mijne geachte medebestuurders, waaronder zich gedurende vele jaren de WelEerw. Heer H. Lehren bevond, aan deze instelling besteed, niet vruchteloos is geweest. Trouwens, wijlen Zijne Majesteit Willem I gaf mij een blijk van Hoogstdeszelfs tevredenheid, door mij in den jare 1836, bij de nieuwe organisatie van het Seminarium en de benoeming der toenmalige regenten, levenslang als adviserend regent te benoemen, met aanbeveling, al mijne pogingen, zoo lang het mijne krachten toelaten, er aan toe te wijden: hetwelk ik ook naderhand, toen mij de eer te beurt viel bij zijne Majesteit met den Weleerw. Heer H. Lehren ter audiëntie te verschijnen, van Hoogst-denzelven mondeling mogt vernemen.

Zoo poogde ik dus gedurende vele jaren, verdienstelijke Gods-dienst-onderwijzers te doen vormen; alsmede Israëlitische Godgeleerden, die eens als waardige herders aan het hoofd mijner geloofsgenooten zouden kunnen optreden.

Hoe ongaarne ik ook van zelven spreek, en hoe ik er op uit ben, mijnen eigenen lof te verkondigen, vermeende ik nogtans u, mijne geloo^genooten! dit alles vooraf te moeten zeggen, vóór en aleer ik u met het volgende bekend kan maken.

Het is u zeker niet onbewust wat thans bij onze geloofsgenooten in Duitschland, en vooral te Frankfort a/M, omgaat. Het is eene gebeurtenis die, wanneer zij niet door ieder onzer, zoo veel wij kunnen, in haren aanvang gestuit wordt, spoedig eene gehele omkering en vernieling van het waarachtig Israëlitisch geloof zoude te weeg

49