Lieve ouders - Brieven van beroemde Nederlandse kinderen

Vergaarde schemer, aan de lucht blonk laat Nog licht, er viel een gouden blanke schijn Over de gevels in mijn raamkozijn..

Iets van ‘een gouden blanke schijn’ ligt over Simons brieven. Sober en verstild, naar binnen gekeerd, maar een jongen van goud. En een jongen die kon schrijven, die (om dit woord te gebruiken) het métier der correspondentie beheerst. ‘Brieven-kunst!’ Maar dat wil niet zeggen: het maken van literaire brieven. Deze brieven raken één overkoepelende levensessentie: de band tussen ouders en kinderen, maar dan op aller-menselijkst niveau. Achter alle geheimen van alle levens ligt deze wetmatige gelijkheid, dat voor alle ouders en alle kinderen één en dezelfde liefdesband bestaat. Hierin zijn wij allen gelijk. Verwacht van deze correspondentie — lezers — niet buitenge,woons. De brieven van Simon Gorter demonstreren het ‘gewone’; maar dit ‘gewone’: subliem.

En nu terug naar 1858, naar Amsterdam, naar de student, die in zijn slecht verwarmd kamertje, op 19 december van dat jaar schrijft:

Amsterdam den 19 December 1858.— Lieve Vader en Moeke!

Ik dank u hartelijk voor de, ik weet het, zoo opregt gemeende heïlvoenschen op mijn verjaardag. Ik ben nu twintig jaar geworden, maar kan H my zelf eigenlijk niet voorstellen hoe oud of hoe jong dat wel is. Vier

82