Lieve ouders - Brieven van beroemde Nederlandse kinderen

hier zo stil, zo stil, dat, als de lieve juffrouw War in hier niet at, ^Jer weinig zou gepraat worden. Want vader, ik blijf nu V avonds op, en dan neemt moeder mij bij haar, zo dat ik heel treurig ben, en ik geloof, dat maatje veel denkt aan den Weldoener, die ons alles gaf, vader; nu dat doe ik ook, zo veel als ik maar kan, en aan u ook, mijn allerliefste vader, en Fij zeit, nu onze menheer uit is, is het niet zo leevend hier; maar als ik nu evenwel ’s ogtends aan het kantoor klop, en ik geen antwoord krijg, dan is het nog wel anders naar, dat beloof ik je; als ik bij moeder ben, ben ik weer vrolijk. Maar vader, als gij nu thuis komt, wat zult gij dan vreemd opkijken, vader; onze witte kip heeft kleine kuikjes, wel twaalf, ó zij zijn zo lief, vader! zij eeten en drinken uit kleine bakjes, die zo wel wat gelijken naar het hroederpannetje, dat grootmoeder mij gaf, weetje vader, met zulke holletjes, en als ik die wil bekijken, dan loopen zij onder de vlerken van haar moeder, en daar slaapen zij ook, vader. Maar vader, als nu evenwel Buurvrouws groote kat over de schutting komt kijken, zo wat digt bij het hokje, wel dan moest gij de witte hen eens zien. Die zet je daar al de veeren overeinde, en kijft, en kok kokt, en is zo boos als een leeuw, dan klimt Buurvrouws kat, repje, scheerje, in den grooten lindenboom, maar durft ’er niet uit koomen, zo bang is de groote kat van Buurvrouw voor de hen, en zij kijkt al heen en weer, en de hen staat op de wagt. Maar mijn heer Berk zegt, dat ik het nog al schappelijk maak met mijn hoogduitsch, en juffrouw Warin is ook nog al te vreden over mij,

34