Lieve ouders - Brieven van beroemde Nederlandse kinderen

Moeder: Ja, dat kan nu niet: maar ’er is wel wat op! Schrijf eens een brief aan vader, dan kunt gij met hem praaten: het zal hem zeer bevallen.

Ik: Maar moeder, wat zal ik aan vader schrijven?

Moeder: Mijn kind, dat is uwe zaak.

Ik: Dat is ook al weer waar.

Moeder: Wel, als gij eens aan uw vader dat geen schreef, ’t welk gij hem, zo hij hier was, zoudet vertellen!

Ik: Heden moeder, dat is mooi van u bedagt, ja, dat zal ik doen; kom aan...

Moeder: Ik zoude u raaden nog een paar daagjes te wagten; denk ’er intusschen eens over, wat gij zo al zult schrijven.

Ik deed zo, en toen ik zeide gereed te zijn, plaatste mijne moeder mij voor een klein lessenaartje; gaf mij een pen, lag het papier zoals het behoorde; na wat overdenkens, schreef ik den volgenden Brief, die doet zien, dat ik nog geheel een kind was; een ongemeen kind zou dien beter geschreeven hebben; maar ik was een alledaagsch kind!

Mijn allerliefste lieve vader, voel het is net, als of gij al een jaar weg waart; toen ik agt jaar wierd, en dat is nu evel al een jaar, en nog twee maanden; toen mijne speelmakkertjes hier nog waren, en vader nog eens om het hoekje kwam kijken, naar onze grapjes, weet gij, vader, toen onze Fij nog oblietjes bakte, en wij die mooije prenten zagen, en wij ’er nog een heet en warm oprolden, en vader in den mond staken, en nu is het

33