Lieve ouders - Brieven van beroemde Nederlandse kinderen

Mijn gezondheid mankeert letterlijk niets, maar de schok van verleden jaar maakt ik er toch tegen op zou zien buiten een gesticht te gaan. Ik heb me soms verbeeld dat als ik het schilderen daar liet en een of ander hard leven had b.v. als soldaat naar de Oost, mij dat beter zou maken. Maar het is daar al wat laat voor en ik vrees men zou me afkeuren. Ik denk dat half in scherts, half in ernst. Voorloopig gaat het werk goed maar natuurlijk blijven mijn gedachten steeds op de kleuren en teekenen gevestigd, in een nog al klein kringetje ronddraaien.

Ik wil dus maar bij den dag leven — van den een op den ander zoeken te komen. En trouwens mijn kameraads schilders klagen ook dikwijls er over dat het vak zoo machteloos maakt, of dat het machtelozen zijn die het uitoefenen.

Wat zult U veel om Theo en Jo en de aanstaande gebeurtenis denken. Moge het goed aflopen hoop ik zoo van harte. Ik ben er blij om me te kunnen verbeelden hoe Uw woning is naar de beschrijving van Wil.

Het weer is hier nogal zacht dezer dagen, toch ook veel dagen van vorst en wind, maar dan schijnt de zon krachtiger dan in Holland.

Weet U nog dat Rappard eens zeide: ‘het frischt wel eens op’ toen hij typheuse koorts gehad had en later bij ons logeerde, ik denk daar wel eens aan als ik me veel sterker en bij tijden helderder voel dan verleden jaar.

21