Lieve ouders - Brieven van beroemde Nederlandse kinderen

Want schreven en schrijven wij allen niet wel eens aan onze ouders? Lange en korte epistels. Boze en goede brieven. Vleiende en dreigende documenten. Brieven, die we soms hebben verscheurd, nadat we ze getoetst hadden aan ons geweten. Kennen we allen niet dat onweersprekelijke gevoel ons eens af te koelen in felle, bezeten regels? Leve de prullenmand! Maar ook: leve de enveloppe en de postzegel en de briefopener.. . Of — wee de schrijver! Zeiden oude spreuken niet: neem u in acht voor de pen, zeker voor die pen, die niet slechts in inkt, doch ook in venijn werd gedoopt! Maar nu dan eindelijk het woord aan de brieven zelf.

Wat kunnen brieven aan ouders soms vormelijk klinken. Op 21 januari 1829 schrijft de 8-jarige Gerrit de Clercq aan zijn vader Willem het volgende briefje:

Liefste Papa,

Dewijl ik u niets nieuws vertellen kan wil ik u nu over verschillende punten spreken: leg mij toch eens uit welke gedachte gij denkt dat Iskariott gehad heb toen hij de Cristus verliet had hij immers de gedachte dat Jezu zijn magt zou toonen, en dewijl Cristi toch zoo barmhartig was hij hem wel als ist Minister zou aannemen en welke gedachten zou Iskariott gehad hebben toen hij zich aan den boom ophing.

Ik heb gehoord dat er nu haast over de lijdens texten gepreekt. Ik hoop dat gij dan wel naar Molenaar zal gaan want dan gaa ik gaarne mee.

G. de Clercq

17