Zo oud als de wereld bijna is het contact van ouders en kinderen. En even oud zijn de problemen. Psychologen putten zich dagelijks uit in het ontleden van de diepere vraagstukken, die iedere dag, ja ieder uur schreeuwen om oplossing, of in elk geval om begrip, om meer begrip. ‘Ze begrijpen me niet,’ is dat niet de stereotiepe klacht van pubers, proto-pubers, post-pubers en nozems?
Wij willen intussen in en met dit boekje niet beogen problemen te stellen en nog minder ze op te lossen. Wij willen slechts de ogen en oren van onze lezers openen voor het feit, dat in alle generaties kinderen, en bovenal beroemde kinderen, zich hebben uitgeschreven tegenover hun vaders en moeders, pappie en mammie, ouders. En zo zal uit talloze brieven een filmische reportage kunnen ontstaan van een historie, die voor ons allen nog een zeer reëel heden uitmaakt.
Waarom brieven? Omdat ze de meest persoonlijke documenten van de wereldgeschiedenis uitmaken. Ontvangen we niet allemaal gaarne brieven? En schrijven we ze niet allemaal even graag... of traag? En verscheuren we ze ook wel eens niet?
Dat hebben gelukkig niet alle ouders van beroemde kinderen gedaan, anders zou het samenstellen van dit boekje onmogelijk zijn geweest.
Brieven. Brief. Slaan we een woordenboek of encyclopedie open, dan lezen wij, dat het woord brief is afgeleid van het Latijnse breve, dat kort betekent, breve scriptum wil zeggen: kort geschreven, kort geschrift. Wij denken even aan de lange brieven, die wij
10