Waar wij ballingen zijn

De Maatschappij gevoelt Haar evenwicht gestoord. Haar lichaam kwijnt en woelt Bij beurten; ’t is de plaag van kankrend pauperisme, Onredbaar evenzeer voor breinloos Communisme,

Als voor Bespiegling, die in fijn geweven taal Verdoving, sussing, maar geen heeling brengt der kwaal.

Groen wijst in 1850 Da Costa op een plaats uit Niebuhrs Rö-mische Gescbichte:

‘... jetzt blieken wir vor uns in eine, wenn Gott nicht wunderbar hilft, bevorstehende Zerstörung, wie die römische Welt sie um die Mitte des dritten Jahrhunderts unsrer Zeitrechnung erfuhr: auf Vernichtung des Wohlstands, der Freyheit, der Bildung, der Wissenschaft.’

Welke spontane krachten zullen naar de macht grijpen? De profetenstem waarschuwt voor het anarchisme, dat hij ook in een recente monografie bestudeert.

^c......Sloping!

‘Zou ’t antwoord wezen (roept een stem), of zaagt ge niet ‘De hand reeds aan den muur, die ’t Europeesch gebied ‘Ten prooi vervallen schreef aan ’t oude Vandalisme,

Als Meed en Pers vereend met bloedig Communisme? ‘Zaagt gy den vinger niet by ’t feestbanket, die aan ‘Den vier en twintigsten der Februarijmaan ‘Het sein tot oopning gaf der sluizen? En beneden ‘Uit d’ afgrond spoten ze op om nooit te rug te treden, ‘De waatren van dien vloed, slechts voor een wijl gesust!...

Hij is angstig:

Het Communismus eischt: Door my het evenwicht!

De Revolutie dreigt: Aan my het eindgericht!

En op dien laatsten galm rinkinkelen de ketenen

17