Waar wij ballingen zijn

tius liegt er dan ook niet om. De Memorie van Antwoord betreffende het 4e Hoofdstuk van de Rijksbegroting van het dienstjaar 1938 durft aldus te formuleren:

‘Vermeden moet worden alles wat de strekking heeft duurzame vestiging in ons reeds zo dicht bevolkte land te bevorderen. Het laatste gezichtspunt is ook van belang voor wat het standpunt betreft van die leden, die van mening zijn, dat tegen toelating van vreemdelingen op Nederlandsch grondgebied met kracht dient te worden opgekomen, daar een verder binnendringen van vreemde elementen schadelijk zou zijn voor de handhaving van het karakter van den Nederlandschen stam. Ook de Regeering is van oordeel, dat in beginsel ons beperkt territoir voor de eigen bevolking moet blijven gereserveerd.’ (Cohen pag. 259.)

Bondspresident Lübke heeft zich voor de Westduitse radio en t.v. moeten verweren tegen de beschuldiging, dat hij tijdens de oorlog zou hebben meegewerkt aan het ontwerpen van concentratiekampen. Waar blijft het boek over de historische achtergronden van Westerbork (met plaatjes van de bouwtekeningen)?

Volgen wij voorlopig professor Cohen.

‘Hoge ambtenaren van de Ministeries van Justitie en Binnenlandse Zaken en de schrijver van dit boek als vertegenwoordiger van het Joods comité vergezelden de Minister van Binnenlandse Zaken, toen voor de eerste maal de plaats, die was aangewezen, in ogenschouw zou worden genomen. Het was - alsof een boos voorteken de beruchte vermaardheid, welke de plek zou krijgen, wilde aankondigen — een ruwe en sombere dag. Het terrein, dat in samenwerking met Staatsbosbeheer was uitgekozen, lag op een uitloper van de Hondsrug in Drente en was daardoor sterk aan de wind blootgesteld; bovendien was het vochtig door de veengrond. Ik wees er de Minister op, dat men hier ouden van dagen en kinderen niet kon onderbrengen; dat het terrein vlak bij de grens lag en in volstrekte eenzaamheid afgesloten van de wereld; naar ik later vernam, heeft ook Generaal S. W. Praag zich in afkeurende zin uitgelaten over de keuze. De Minister toonde zich ^l7 4