Waar wij ballingen zijn

voor de gek! Had ik me óógen, dan had ik jou niet noodig, jou niet, niemand niet! Is ’t niet ongelukkig genoeg dat ’k blind ben? An me vijanden ben ik overgeleverd. Nou staan ze mekaar an te kijken of ’k ’t zoo zie! Dievetuig! Maar bestelen laat ik me niet! Nog niet voor ’n cent! Geef hier die jas! (betastend). De knoopsgaten zijn kapot... Hier is ’n heele plek waar de wol ’r af is... En de voering... de voering... kijk die gescheurde voering!... En zoo’n stomme os ziet niks, wil niet zien!... Geven we je daarvoor te vreten dat je mijn in me zak liegt!

Rosé. Ik lieg niet...

Sachel. Jij liegt! Jullie liegt allemaal!

Een jood. Wat doe ’k met al dat geklets! Maakt Esther ooit zoo’n spektakel? Geef me honderdvijftig centen en ’t is uit!

Sachel. ’n Daalder? ’n Cent ’n kwaje dag meer as vier kwartjes. Een jood. Vier kwartjes? Dank je wel! Dan pak ’k ’t weer in. Sachel. Ga je gang! Ik zal me geld in ’t water gooien! ’k Kom ’r ook niet met stelen an...

Een jood. Nou, laten we zeggen vijf kwartjes. Ik heb ’t hard noodig, me vrouw is ziek. Anders kreeg je ’t nog voor geen drie gulden...

Sachel. Al was je heele familie ziek ik gaaf niet meer as vier kwartjes. Vodden! Vuiligheid! Voor mijn part neem je ’t weer mee. ’t Zal me zorg zijn! Vraag wat ’t mijn hindert. Wat begin ik nou!

Een jood. Ik heb al m’n levensdagen nog nooit zo’n hond gezien -weigert ’n kwartje meer voor ’n zieke vrouw (inpakkend). Dan breng ’k ’t naar Levi! Die heit nog ’n beetje meelijden met ’n ongelukkig mensch!

Sachel. Me zorg. Laat Levi z’n heil d’r in zien. Zoo’n rommel zal me afgestolen worden!

Een jood. In Godsnaam! Og wat ’n uitzuiger!’

Ziedaar het eerste toneel. En bedenk, dat deze ‘Sachel’ (vormt de, mij alleen uit dit toneelstuk bekende, naam een contractie van Sjacheren en .Shy/ock?) wanstaltig wordt weergegeven, met ge-

144