Zij lieten hun sporen achter

ZIJ LIETEN HUN SPOREN ACHTER

vrijgevigheid van enige vooraanstaande Amsterdammers, tot wie vooral behoorde Douairière Lopez Suasso-de Bruyn, die de Gemeente Amsterdam tot universeel erfgenaam maakte, op voorwaarde, dat haar uitgebreide kunstverzameling in een museum zou worden ondergebracht onder de naam ‘Sophia Augusta-stichting’. Op 14 september 1895 werd het museum geopend. Toen lagen de grote dagen van de Suasso’s allang achter ons en was er weinig meer over van het oorspronkelijke karakter van dit zeer merkwaardige, oud-Marraanse geslacht. Maar zelfs in de meest vervaagde vorm liggen hier de resten van een Joodse invloed, die zijn sporen achterliet.

Niet iedere Jood en zelts niet iedere Portugees werd zó beroemd, dat zijn naam tot een spreekwoordelijk begrip kon worden. Maar dat geldt w'el voor de nu ten tonele gevoerde, die de uitdrukking in het leven riep: ‘Zo rijk als Pinto van Amsterdam’. Met deze familie introduceren wij dan een geslacht van Sefardische patriciërs, dat niet slechts zijn stempel heeft gedrukt op het Amsterdamse Jodendom van zijn tijd, doch ook op bepaalde facetten van de gehele Nederlandse samenleving.

Aharon was in de dagen van de Stadhouder-Koning al een rijk man, die zij n gel d had verdiend met het handelen in actiën. Zij n zoon David bewoonde het grote huis aan de St.-Antoniesbreestraat, thans no. 69, waar een zandstenen gevel met doorgaande pilasters niet zo heel veel meer voorstelt. Isaac Pinto had het in 1651 voor 30000 guldens gekocht. Het moet legendarisch schoon zijn geweest. Als wij Joseph Shaw, die het in het begin van de achttiende eeuw bezocht mogen geloven, dan was er zelfs een kamer ‘pav’d with duccatoons or crown-pieces, and these enlayed edgewise’. In 1696 werd het bij het aansprekersoproer geplunderd. Romeijn de Hooghe vereeuwigde dit ‘Hof van de E. Heer de Pinto’ op een fraaie gravure.

David verbleef ook gaarne in zijn buitenplaats Tulpenburg aan de Amstel, dat o.m. beroemd was door een schelpengrot met een marmeren Venusbeeld en een prachtige fontein. In Holland’s Arcadia van 1730 publiceerde Abraham Rademaker een gravure van dit huis, waaraan G. Tijzens de volgende ‘dichterlijke’ woorden toevoegde:

86