J.K. Rensburg 1870-1943 - een Joodse graalzoeker

wanneer zij de boeken verkocht hebben. Als zij dus verkocht zijn eerder niet weet je eerst of je tot een finantiëel resultaat komt of niet, het bestellen door boekhandelaars betekent dus niets. Overigens behoef je mij nooit te vertellen watje gelooft, denkt, of hoopt. Geloven, denken en hopen heeft voor mij volstrekt niet de minste waarde. Alleen effectieve resultaten, in dit geval als je mij zult kunnen schrijven — bijv. de eerste oplaag van dit of dat boek van mij is verkocht en ik [heb] er zoovéél mede verdiend — dan zal mij dat in de eerste plaats voor jou genoegen doen. Alle brieven geloof, hoop, enz. betreffend kan je aan mijn adres wel sparen — ik vind het jammer voor de porto van zoo’n brief — terwijl het mij integendeel heel, heel, aangenaam zal zijn het bericht van een werkelijk goed resultaat te ontvangen.

Wat het sujet K betrefd — daar ben jij niet tegen opgewasschen — die verneukt je met je open oogen. Als ’t voor mij niet zoo treurig was als jij mijn zoon niet waart dan zou ik mij half ziek lachen — dat zulk een ploert, een schóft, en al watje daarbij nog wilt voegen het talent heeft een — ja een benaming die passend is kan ik niet vinden maar iemand die niet krankzinnig is — op den duur met succes op allerlei manieren te verneuken! ! ook hier weet ik geen andere uitdrukking voor. Doe mij dus het genoegen en schrijf mij ook daar s.v.p. nooit meer over, want ik maak mij er te kwaad om. Een oud spreekwoord zegt die niet hooren wil moet voelen. Jij hoort noch naar je vader, noch naar menschen die weten hoe er met je gedold wordt, ga je gang en blijf ten spot strekken tot dat je het zoo mogelijk eens voelt, en hierover basta. Je zijt meer als meerderjarig, je hebt mijn raad niet noodig en aangezien je, je er toch niet aan stoort verzoek ik je mij met geschrijf over dat en soortgelijke individuen niet meer te vervelen.

De groeten van je moeder en van je Vader.’⁶

Pittig geformuleerd deze brief van een zakenman, die het nodige had geïnvesteerd in deze zoon, van wie iedereen in zijn klomp kon aanvoelen, dat er maatschappelijk niets inzat.

En ik hoor de oude in onvervalst joodse tongval mompelen: ‘Mijn zoon de auteur.’

JAPANSE VERZEN

‘O, o, o, wat zou U ons beiden willen gaan benadeelen en voornamelijk Uw eigen bundel. U schrijft me dat U de verschijning volgende week tegemoet ziet en heusch daar kan niets van komen. De usance, waarmee we wel degeüjk rekening mee moeten houden

33