De zoon van een gazzen

iets in een vers zeggen, als het niet zoo vast in je is, dat het je nooit loslaat en dan staat alles toch goed en veilig en vast. Weet je dan wel, dat het al wel jaar is haast, dat ik je het eerst schreef, dat was in Maart van 1899. En ik heb toch altijd veel van je gehouden, nietwaar dat geloof je toch. En je bent wel eens boos tegen me geweest, maar als ik je een heele schat van lieve verzen geef, dan houd je ook veel van mij? Zeg dan, dat ik een lieve jongen van je ben. Ik heb het hier somber en eenzaam. Maar ik krijg gauw een kort lief briefje van je. Dat kun je wel, en ik heb er een daar ik altijd blij mee ben. Ik kan altijd weten als je schreef hoe je voor me was.

Wanneer mag ik bij je komen, dat kon toen niet, maar je moet niet tot de vacantie wachten, want dan mis ik een keer. Ik drijf zoo handel in mooie dagen, dat ik bij je mag wezen. En ik wil je er veel voor geven. Het allermooiste zou wezen, als je ook naar mij verlangde. Als je dit wilt, wil ik je heel veel verzen van me geven. Want ze zijn toch allemaal voor jou, en voor jou. Hou je dan wat van me? Ik wil je twee verzen van me afschrijven, die ik niet durf publiceeren ook niet onder pseud. want het zou één leven maken.

TWEE VERZEN VAN JEZUS,

Voor: Frederikv. E.

O, arme hoofd van wonden vol en bloed O, roerloos-bleek gelaat, dat door den nacht, Witgloeiend-gloort in d’oever-schoone pracht, Van uw róo-rozen en uw rozenhoed,

Waarom heb ik u lief, de stille klacht,

Van uwe lippen, en uw oogen-roet,

Uw arme handen, en uw wonden voet... Wondere liefde, maak mijn woorden zacht,

O, Gods lief Kind, die voor Zijn kinderen leed, Laat kind niet schreien om wat kind niet weet, Blijf hoog en stil aan ’t donker hout geslagen Ik zal u zien, en zoet-geduldig wachten,

En uw schoon hoofd hangt voor mij alle nachten Doods-bleek en bloedend en ik zal niets vragen.

67