De zoon van een gazzen

Gorredijk i September 1885

Gezien door mij Opperrabbijn te Friesland

w.g. B. Dusnus.

De v.z. overhandigd na voorlezing dit bewijs aan den functionaris en uit de hoop dat het hem wel moge gaan in zijn nieuwe standplaats, de Onderwijzer antwoord kort, en zecht dat hij altijd zijn best gedaan heeft om het belang der Gemeente te bevorderen, en dat hij ten alle tijde bereid zal worden gevonden met woord en daad te bewijzen dat hij de Gem. waarvan hij ruim drie jaar het brood en zout heeft gegeten nog niet vergeten heeft al is hij dan ook niet meer hier ter plaatse, de Heer Hes dankt den onderwijzer voor zijn gedane belofte en hoopt en vertrouwd dat waar zulks mogt nodig zijn het zal blijken het geen ijdele woorden waren.

ook de Heer M.S. Leefsma zecht eenige woorden van erkenning. Spr. getuigd dat de functionaris altijd op zijn tijd op zijn post was ook roemt spr. het goed waarnemen van het Secretariaat speciaal het bijhouden der Notulen. de overige Heeren constateeren door hun zwijgen de woorden der vorige spreker.

De enige, die dan nog het woord voert, is wel nuchter, ‘de Heer v. Berg wenscht dat na het vertrek van den Onderwijzer het huis dadelijk zal schoongemaakt worden, geverwd en anderszins tegen het eventueel opkomen van Candidaten.’

En terwijl de candidaten voor de hoge functie te Gorredijk zich reeds opmaken voor hun proefdienst, vertrekt het gezin De Haan naar Zaandam. Hoe zullen ze hebben gereisd, de teleurgestelde rebbe, de moe-getobde Betje en de slecht verzorgde kinderen, van wie de meesten weinig begrepen zullen hebben van de rampzalige ervaringen van hun vader.

Hun vader, die zijn gezin zou voorgaan naar de vele huisjes, die hij te Zaandam zou bewonen en die niet allemaal aan een sloot stonden. De De Haans betrokken de woning Spoorstraat, wijk G, 302 c, later genummerd G 365, thans Oranjestraat 64. Nog vóór 1890 vertrokken zij naar Dampad 38, vandaar naar Hogendijk 102 nu nr. 132, bij de Lagehorn en vervolgens naar Dampad 66 in het jaar dat onze eeuw een aanvang nam. Er schemert onrust in al die verhuizingen. Dat klopt ook wel met de sfeer, die Izak de Haan hier aantrof of meebracht. Want wel is een deel van de notulenboeken verdwenen, maar als op 24 januari 1892 de lange folio’s van zijn hand weer voor ons open liggen, is het meteen raak.

Er blijkt niet veel verschil tussen Gorredijk en Zaandam. Hoogstens zijn de

32