De zoon van een gazzen

dat hij niet in staat was gebleken de Arabische onlusten te voorkomen, had De Haan de Engelsman in het openbaar gehuldigd en zelfs zijn verontschuldigingen aangeboden met betrekking tot de dwaze verlangens der Zionisten.

In die troebele sfeer der hoogst gevaarlijke verhoudingen koos de dichter weer meesterlijk het gruwelijke midden. Was de Hoge Commissaris geen Jood? En was Norman Bentwich, zijn hoogste juridische adviseur geen Jood. De Britten dienden rechtvaardigheid te betrachten tussen Zionisten en Arabieren. Zelfheeft hij in De Amsterdammer van 12 januari 1924 zijn bezoek aan de perskoning beschreven, naar aanleiding van Philip Graves’ boek The land of three Faiths. De bespreking geeft De Haans standpunt volledig weer:

Graves kwam de laatste maal in Jeruzalem met wijlen Lord Northcliffe. Een donderslag door de geheele Joodsche wereld. Lord Northcliffe had tot dusverre gegolden voor pro-Zionist. De Times steunde de politieke Zionisten en gaf geen steun aan de Arabieren of aan Agudath Israël, de groote Joodsch-orthodoxe wereldorganisatie buiten de Zionistische organisatie. Toen Lord Northcliffe over Amerika naar Azië reisde, werd hij te New York begroet door eene delegatie van Zionisten met Nahum Sokolov aan het hoofd, die hem kwamen danken voor al hetgeen hij voor het Zionisme had gedaan. Hier, te Jeruzalem, sloeg hij om. Welke redenen? De ziekte, toen nog verborgen, waaraan hij kort daarna bezweek? Of invloed van de woordvoerders van Agudath Israël? Dit laatste is niet aannemelijk. Het onderhoud tusschen Lord Northcliffe en de vertegenwoordigers van de Agudath heeft een kwartier, twintig minuten geduurd. Misschien heeft de anti-Zionistische stemming in de Mohammedaansche landen van Indië, waar hij juist vandaan kwam, invloed gehad. Lord Northcliffe was in de eerste plaats pro-Engelsch. Hij was ook tegen de Arabische politiek van de Engelsche regeering. Hij meende, dat Engeland, als heerscher over tientallen millioenen van Mohammedanen, meer pro-Turksch moest zijn. Hij heeft dit den Emir Abdullah van Transjordanië, een zoon van Koning Hussein van Mekka, gezegd, bij een haastig bezoek in het winterkamp van den Emir te Schuni-Nimrin in het Jordaandal, tegenover Jericho. Ik was de gast van den Emir toen Lord Northcliffe naar Jeruzalem kwam. En ik werd haastig naar Jeruzalem geroepen, omdat de Lord ons wenschte te zien. Maar ’t heugt me!

Lord Northcliffe liet de Palestinensische Zionisten in een geweldige opwinding achter. Met Mr. Graves. Dat kwam mooi uit. Mr. Graves was de gast

292