De zoon van een gazzen

het eerst aan de beurt. En daar zijn geen Mopsen bij. Niemand zal ontkennen, dat er Mopsen in Palestina zijn. Op de laatste algemeene vergadering van Palestinensische arbeiders hadden zij zes van de tachtig afgevaardigden, evenredig gekozen. Langs alle wegen komen de Mopsen binnen. Met valsche passen. Over Syrië. Over Egypte.

Zo kweekte Jacob Israël stemming:

Zij vergeven mij, dat ik uit Holland kom. Een echt klein-burgerlijk land, dat nog lang niet rijp is voor de sociale revolutie en de dictatuur van het proletariaat. Zij kennen mevrouw burgeres H. Roland Holst. En zij achten haar. D. J. Wijnkoop kennen zij ook. Maar zij achten hem niet. Hij is te gematigd. En zij kennen A. B. Kleerekoper. Nog uit zijnen Zionistischen tijd. Zij houden hem echter voor een Mops. En waarom zou ik den goed-hartigen, zachtaardigen man tegenspreken? En waarom zou ik den zuren, boosaardigen jongen tegenspreken? Troelstra is natuurlijk een knoeier. De Tweede Internationale is een partij van zwarten, van imperialisten, van kapitalisten, van patriotten. Zij zijn internationalen. Een Arabische proletariër staat hun nader dan een Joodsche kapitalist. Tel-Aviv is een nest van burgerlijke bloedzuigers. De gymnasiasten zijn weldoorvoede burger-broekjes, die Hebreeuwsch bazelen en de Mopsen niet achten. En dan is het tijd voor hen naar hunne vergadering te gaan. Tusschen Konstantinopel en Marokko.

Hij laat niet onduidelijk doorschemeren, dat het officiële Zionisme = Bolsjewisme. Hoe had hij - de van nature revolutionair - eenmaal de Russische Revolutie begroet. Reeds op 17 maart 1917 schreef hij Verwey: ‘Ik behoef u niet te zeggen, hoe zeer ik mij over het gebeurde in Rusland verheug. Ik ben er verward van’.

En nog geen maand later (9-4-1917): ‘Ja: de vernieuwing van Rusland is een geweldig heerlijk ding, welhaast te heerlijk om te dragen. Maar zoovele goede en trouwe makkers, die haar niet meer beleven!’

Hij haatte de revolutionaire Oost-Joden, die hij liefdeloos bespot in het Pinsk-Minsk-Dwinsk van zijn steeds grover wordende aanvallen. Wat zou Straschun daarvan hebben gedacht. De rebbe uit de Burmanstraat bezweert hem begin 1924 in een ontroerende brief op te houden met zijn machinaties. Vol woordspelingen dit primitieve schrijven.

‘Keer terug! Laat Uw enig streven gericht zijn op vrede. In deze wereld van

285