De zoon van een gazzen

De beide Zionistische congressen van Karlsbad (xii, 1921 en xm, 1923) werden beheerst door een onzekerheid, die te klemmender scheen tegen de achtergrond van de Jodenvervolgingen in het Oosten van Europa.

In diezelfde jaren begon - sedert 1919 - met de Derde Alija een nieuw keerpunt in de Palestijnse verhoudingen. Reeds spoedig na hun gedwongen vertrek uit Palestina hadden Ben Goerion en Ben Zwi (de leiders der socialistische Poale Zion) van de Verenigde Staten uit de basis gelegd voor het gewapende arbeidsleger, dat met het Legioen van Jabotinsky daadwerkelijk had meegeholpen bij de bevrijding van Palestina. De wereldbeschouwing van deze jonge kerels met hun rechtlijnige ideeën van lichamelijke arbeid (speciaal landbouw), Hebreeuwse-en arbeiderscultuur brengt ons naar de ‘Hechaloets’, het wereldverbond der Palestinapioniers, in 1921 tot stand gekomen te Karlsbad, waar destijds het xue Zionistencongres werd gehouden. Haar reeds genoemde principes spraken tot een generatie, die de groei tot manschap doormaakte in het Rusland van de jaren na 1917. In gevechten tegen het Witte Leger groeide de illegale Joodse Selbstwehr tot een bikkelhard apparaat, dat weinig speling overliet voor vraagstukken van vage Weltanschauung. Rechtlijnig was het portret van de kerels der Derde Alija: onverschrokken, moedig, intelligent. En vol van liefde voor het Joodse land, dat zij als landbouwers bovenal wilden dienen.

In een iets vroeger stadium was ook de dichter van Het Joodsche Lied door de sjómeriem geïnspireerd tot een Joodsch Heldenlied. Een van zijn twee - naar de vorm te oordelen - echte pogingen tot het scheppen van liturgische poëzie, ‘pioetiem’ (de tweede heeft betrekking op de bekende cyclus Het Jaar-tijdlicht, geschreven naar aanleiding van het sterven van de jonge Leo Vleeschhouwer). Beide cycli beginnen met een Ingang (een Petieclm) en eindigen met een Uitgang (een Silloek). Zo zong de dichter:

‘En wat zij wonnen, laat het ons niet derven,

In harten-martelend gemis,

O, God, geef ons dit leven en dit sterven,

Dat meer dan leven is.

Ziet: van de Teekens van God bloeit de Tijd Zóó vol als de avondhemel van de sterren,

Het Volk in trots en trouw gewijd Breekt de volken, die zijnen weg versperren.

282