De zoon van een gazzen

van de Balfourdeclaratie zijn rechten gaan opeisen - het was de hoogste tijd. Want - en we wenden ons tot de diaspora - de Wereldoorlog had gruwelijk huis gehouden onder de Joodse massa’s van Oost-Europa en de ‘ Vre-des’ hadden het getij niet doen keren. Polen stond in dit opzicht niet alleen. Overal in Oost-Europa, vooral ook in Rusland, stak het antisemitisme de kop (weer) op. Dat de Poolse soldaten de nationale onafhankelijkheid van hun land met anti-Joodse excessen vierden, vormde nog een extra teken aan de wand. Alle losgemaakte nationalistische hartstochten (ook uiteraard : de gekwetste) konden zich in deze Midden- en Oosteuropese baaierd gemakkelijk tegen de toch al geteisterde Joodse minderheden ontladen. En wat voor voordelen bracht de Joden in de Middeneuropese nationali-teitenchaos het streven naar eigen, nationale minderheidsrechten! Dit -in feite afzien van de Emancipatie - hielp al even weinig tegen het antisemitisme als in meer naar het Westen liggende landen die theoretische gelijkstelling zelve.

Dit bewees Duitsland, waar door velen het verliezen van de oorlog als de schuld der Joden werd beschouwd. Niet alleen door alleruiterste reactionairen als Nationaal-Socialisten (Simon Dubnov signaleert Hitler reeds in zijn Weltgeschichte des jüdischen Volkes van 1929, x, 542), die in hun eerste opkomst waren - maar ook door de conservatieve Deutschnationalen en de met hen gemene zaak makende Wehrbünde als de Stahlhelm. De moord op Walther Rathenau - met wie De Haan eenmaal summier contact mocht hebben - was symbolisch (1922).

‘Knallt ab den Walther Rathenau Die gottverdammte Judensau..

Tegen deze achtergrond verkrijgt de actie van mannen als Weizmann en Nachum Sokolov voor de officiële erkenning van het recht van het Joodse volk op Palestina - ook in de Vredesverdragen van de jaren 1919 - het juiste reliëf. De Balfourdeclaratie moest internationaal worden gesanctioneerd. En toen het dan eindelijk zover was juichten de Joden, die het Reuterbe-richt uit Londen lazen (gedateerd 25 april, 6 uur 15 namiddag):

De vredesconferentie heeft besloten de Balfourverklaring in het vredesverdrag op te nemen, waarin bepaald wordt dat Palestina het nationale tehuis der Joden zal worden, rekening houdend met de rechten der Arabische bevolking. De Opperste Raad heeft aan Groot-Brittannië het mandaat voor Palestina gegeven, terwijl Frankrijk en Engeland de grenzen onderling zullen regelen.

279