Van Israelieten tot Israeliers

houden, dat zich in dit opzicht met de Joden zou kunnen meten? Men zal er geen vinden. In dit opzicht handhaven de Joden hun ganse originaliteit, in vergelijking met de andere buitenlanders in Rusland, en de verklaring van dit feit moet men natuurlijk in dezen status in statu zoeken, welks wezen juist bestaat uit deze onbarmhartigheid tegenover een ieder, die geen Jood is, juist bestaat uit die verachting van ieder volk, ieder ras en elk menselijk wezen, dat niet Joods is. En wat is dat eigenlijk voor een verontschuldiging, dat in het westen van Europa de volkeren zich niet hebben laten overwinnen en dat daarom het Russische volk zelf de schuld ervan is, wanneer het door de Jood geknecht wordt? Omdat het Russische volk in de grensdistricten zwakker bleek te zijn dan de Europese volkeren — tengevolge van zijn vreselijke, vele eeuwen lange politieke onderdrukking - daarom dus moet men het tenslotte door uitzuiging helemaal wurgen, in plaats van het te helpen?”

En als dit de opvatting der intelligentia was, wat zou dan wel de houding zijn van het lagere volk, dat zo gemakkelijk kon worden opgezweept tegen anderen, die tot “anderen” waren gestempeld in een eeuwenlange uitzonderingsstatus en die in staat werden geacht de grondslagen van de omstreeks 1880 wankel wordende staat te ondermijnen? Vooral na de moord op Alexander II in 1881 werden Jodenvervolgingen gemakkelijker propageer-baar, aangezien iedere revolutionaire gisting als uitvloeisel kon worden beschouwd van internationale, duistere, ongrijpbare machten.

Zo werd de wereld kort na 1900 verrast door een Russisch geschrift, dat als Protocollen van de Wijzen van Zion geschiedenis zou maken tot over onze tijd. Toen lagen de pogroms van Kiew (1881/82), de pogroms van Kischinew en Homel (1903/05) al achter ons. Deze Protocollen bevatten een verslag van 24 zittingen, die door de grootmeesters van Joodse Vrijmetselaarsloges zouden zijn gehouden tegelijk met het eerste Zionistencongres in Bazel gedurende de herfst van 1897. Op deze zittingen zou een program zijn ontwikkeld tot het verkrijgen van de Joodse wereldheerschappij onder een koning uit het bloed van Zion. Door een toeval ontdekte de correspondent van de Londense Times in Constantinopel, dat deze Protocollen voor het grootste deel bijna woordelijk waren geplagieerd uit een brochure, die in 1864 anoniem en in 1868 te Brussel onder de naam van haar auteur — namelijk Maurice Joly — verschenen was onder de titel Dialogue aux Enfers entre Machiavel et Montesquieu; ou la politique de Machiavel au XIX. siècle, par un contemporain. De inhoud, gericht tegen Napoleon III, had niets te maken met Joden of Jodendom en was bovendien al ruim 30 jaar voor het Zionistencongres in Bazel gedrukt. Het artikel van de correspondent verscheen augustus ’21 in de Times. Bij nadere analyse bleek ook de vorm geplagieerd. De geheime samenkomsten van de Oudsten van Zion werden ontleend aan een thriller van de Duitse romanschrijver Hermann Goedsche.

43