Rationalisme, Romantiek, Risjes

-65-

BELZAZARS GEZICHTE.

Van zijn satrapenstoet Omringd, zat daar de koning;

De lampen spreidden gloed Bij stroomen door zijn woning ^ft Gewijde vaatwerk blonk Voor ^ft oog van die er brasten;

Jehova¹s tempelpronk Moest heidenen vergasten*

Maar in dat dartel uur,

Bij ^ft schittren van de wijnen, Daar zag men op den muur De hand eens mans verschijneno Een enkle hand, niets meer,

Bewoog zich voor elks oogen;

Vier woorden schreef zij neer,

En dreigde en was vervlogen*

De koning, bleek van schrik,

Doet straks den feestgalm stillen; Staroogend staart zijn blik,

Zijn stem en knieën trillen®

"Mijn wijzen! treedt hervoort! Genaakt, mijn wichelaren!

Wat koningsvreugde stoort Moge uw mond verklaren!"

De wijzen staren ^ft aan -Hun wijsheid moest bezwijken!

Het schrift blijft onverstaan En onheilspellend prijken.

Dit raadsel is te hoog,

Te machtig veel zijn sommen!

De zieners sluiten ^!t oog,

De wichelaars verstommen«

Een vreemde in zijn paleis,

Een balling, jong van jaren, Verneemt des konings eisch,

Hij kan Gods schrift verklaren;

Hel blonk der lampen pracht,

Luid heeft hij ^Tt schrift gelezen; Hij las het in dien nacht,

Des morgens was ^ft bewezen,

"Belzazars tijd is daar!

Zijn koninkrijk verslonden!

Hij, aan Gods evenaar Getoetst, te licht bevonden!

Het graf, zijn rijk voortaan!

En lijk-, voor staatsiekleeden! Zijn troon, den Perziaan!

Zijn grootsche stad, den Meden!"