Rationalisme, Romantiek, Risjes

-62-

WEEN OVER 'T VOLK,

Ween over 't volk, dat weenende aan Babels stroom; Hun heiligdom is woest, hun land een droom;

Geen harplied zelfs beklaagt hun treurig lot; Godloosheid troont ter woonplaats van hun God.

Waar wascht gij ooit de voeten, wreed verscheurd? Wanneer zal 't lied weer zoet zijn in uw ooren,

En Sions harp, met vrije hand gebeurd,

Het harte weer doen hupplen als tevoren?

Waar zwerft gij heen in uwen aanschijns zweet?

Hoe zult gij ooit ontkomen aan uw leed?

De tortel heeft haar nest, zijn hol de vos,

Elk volk zijn land - een graf het Isrel Gods!

OH! WEEP FOR THOSE.

I

Oh! weep for those that wept by Babel’s stream,

Whose shrines are desolate, whose land a dream;

Weep for the harp of Judah’s broken shell;

Mourn - where their God hath dwelt the godless dwell!

II

And where shall Israel lave her bleeding feet?

And when shall Zion's songs again seem sweet?

And Judah's melody once more rejoice

The hearts that leap'd before its heavenly voice?

III

Tribes of the wandering foot and weary breast How shall ye flee away and be at rest!

The wild-dove hath her nest, the fox his cave,

Mankind their country - Israel but the grave!