Rationalisme, Romantiek, Risjes

zijn - sta ik te meenen.^ff

^,fAl wiiclet gij mij die, met nog zes douzijnen van gelijke soort ^!er bij, voor niet geven,^M voer hem de koopman toe, "waren ze mij het dragen in de zak niet waard« Gij moest u schamen, zoo een smous zich schamen kon, dat gij eerlijke lieden, zoo als wij zijn, zulke ver..«.. waar in de hand stoppen wilde. God bewaar mij! kijk eens hier door dat inpertinen-te glas, * t is zoo waar als ik leef regelregt de weg naar ^!t gasthuis?" "Dien die ongelukkige maar eerlijke koopman daar opgaat, niet waar?" zei Moris.

"Wel nu wat doe ik met zulke brillen!" zei de koopman.

"En na de invalides!" zei de Generaal, "als men niet op zijn tijd zich bij de bagagie weet te voegen, en zich door de goede verstandhouding met den kamerdienaar weet te soutineeren - ^!t is niet om ^ft even, hoe een man van moed aan zijne reputatie komt, als hij dan bij geval eens geen occasie gehad heeft om zijn^T moed te toonen, dat ook wel eens gebeuren kan, als de bagagiewagens bij ongeluk wat lang achter blijven." "Maar ik hou staande," zei de koopman, de prijscourant der effecten intusschen met een vlugtig oog doorloopende: "ik hou staande, dat iemand, die zijn metier bederft, een vijand van zijn eigen huisgezin is... *t is vrouw en kinderen ongelukkig te maken..o o. ^!Er zijn vaste aange-nomene principes en maximen in de wereld!«., vat je, Heeren?"

"Van tijden her!" zei de Hoog Bailluw, nam zijn hoed al blazende af, en consenteerde met een diep'e buiging.

"Die men altoos als een myipaal, als ^!t non plus ultra! aanzag," sprak Dominé, zijn gezicht zoo lang als een mijlpaal uitpekkende.

"Zonder dewelke de wereld een Chaos worden zou, mijne Heeren! en de ellendige corporaal bij elke bagatel zijn¹ Oversten boven ^ft hoofd sprong, lettede de Generaal op: stampte met zijn¹ rotting op den grond, en keek toen met een stille vergenoeging op zijn orde cle merite neder." "En zonder welke eene zedige maagd het eerbaar rood van hare kuische wangen nooit zou mogen laten afkussen, of zij moest eerst weten of alles secuur was«.« Wel... wel!..« de beste manier in der daad," zei mijn lieve tante, met haar* waaijer tegen hare warme carmozijne wangetjes aanwapperende, "om in plaats van een Chaos een eenzame woestenij van de wereld te maken."

"Dat is nu alles zeer wel uitgevonden. Heeren en Dames! maar intusschen zie ik dat ik met mijne brillen blijf zitten," sprak de Opticus, "hoe goed, hoe fraai en hoe duidelijk dat ze dan ook zijn."

"En dat misschien," zei mijn goede oom, "omdat zij al te goed, al te fraai, en vooral, omdat ze al te duidelijk zijn."

"Maar a propos, Mijnheer! UE. die de Heer van den huize zijt! en ik had u haast vergeten."

"Och mijn goede Heer! ik ben maar een eenvoudig man," zei de goede oom, "en kan ¹1 dus met mijn oud eenvoudig brilletje wel stellen: niet dat ik niet gaarne anders zou willen zien als ik daardoor beter zou kunnen zien - zoo niet! maar kijk! dat oude groene brilletje dat ik van mijn voorouders geërfd heb, als ik dat slechts goed afvege, vooral eer ik ^ft op den neus zette, want daar hangt bij mij alles van af, daar zie ik alles zoo zacht en zoo onzondig mee in, en dat, wijl ik de zaken eenvoudig zie, zoo als ze zijn, zonder mijn gezicht te forceren, dat ik nog nooit iemand zoo plaisirig, en mag ik ^ft zeggen, nooit iemand juister - dat is bij mij eenvoudiger! - door een bril heb zien kijken, als