Rationalisme, Romantiek, Risjes

-29-

niemand naar gevraagd had, langzaam en statig op de tafel uitstallende: "zoo wil ik voor eerst aan ieder een van ^!t geheele gezelschap zeggen, welke bril voor elk in ^!t bijzonder de beste is, en ten tweede, hen uitleggen, hoe zij door de brillen, die zij thans gebruiken, en die ik vooraf zie dat niet deugen, de voorwerpen beschouwen.»¹¹ Hoezeer nu dit raisonnement, en de wending van ^rt zelve, om ^ft geheel en al tot eene mercantile speculatie aan te leggen, volstrekt niet meer in verband stond, met de apophtegma Van mijn goeden oom, noch met het vorig bevestigen van dezelve, door den Heer Levy gedaan, bleef mijn oom hem echter zijne genegenheid Continueren, omdat hij eens zoo begonnen was o Hij was niet van die begunstigers, die bij elk oogenblik van gevoelen omtrent hunne protégés veranderen*, Oom zei derhalve op een zeer beslissende wijze: "Ja dat "kan hij zeker: daar is de minste t wij ff el niet aan: daar verbeur ik mijn hoofd onder:" ofschoon (onder ons gezegd en gebleven!) van dat alles wat aanleiding tot zulk een bevestiging geven kon, de man op dit oogenblik niets meer weten kon, dan ^ft oogenblik te voren, toen hij er volstrekt niets van wist: en dat altoos, wanneer de goede Heer zijn hoofd verbeurde, hij zoo veel niet waagde, als men oppervlakkig denken zou: wijl ^fer nooit iemand geweest was, die daar tegen zijn oude schoenen zou hebben willen zetten«

"Was dat zulk een domkop die oom van UE«"

Het kan ook wel aan de anderen gehaperd hebben: dit zal de tijd uitwijzen: "er zijn menschen in de wereld die hunne oude schoenen wat heel hoog rekenen, wanneer zij de zielsvermogens van hun evenaasten gaan beoordee-len: doch dat zit in de oude schoenen niet«

"Dat die kaerel daig alles weten zou! - Ba! ba! ba! voer de Heer Hoofd-Bailluw VAN DER KLAAUW met een verachtelijken glimlach het gezelschap zeer driftig te gemoet: en hoezeer dit gezegde reeds veel menschenken-nis, echter nog niets stelligs behelsde, was toch in der daad de Heer van der Klaauw iemand, die wat weten en wat beoordeelen kon; want niet alleen dat hij Hoofd-Bailluw was: dit was nog niets, hij was tevens President, Hoogheemraad, Dijkgraaf, Burgemeester en Secretaris der Hooge Heerlijkheid Eooyendaal, mitsgaders Rentmeester der Heerlijke goederen aldaar o Men kan wat verstand hebben als men zoo veel ampten heeft, daar ¹ er thans zoo veel noodig is om ¹ er somwijlen geen te krijgen« En dat hij, hoezeer een Rentmeester, evenwel een eerlijk man was, bleek dadelijk hieruit, dat hij, na een oogenblik overdenking, volgen liet, "op mijn eer! op mijn eer, vrienden! ^ft is altemaal kwakzalverij: ik laat mij villen zoo ¹ er een waar woord aan is«"

Spotboeven hadden bij soortgelijke gelegenheid wel eens meer opgemerkt, dat de buik van den Heer Hoofd-Bailluw drie en een halve voet Rhijn-lands in ^ft kruis besloeg, en dus de onderneming om zijn Hoog Edelheid te villen, aan dezelve moeijelijkheid onderhevig was, als om een mise tegen ^ft hoofd van mijn goeden oom te vinden; en dat dus caeteris paribus (Andere dingen gelijk zijnde) dit devouement aan de zaak die hij voorstond, wel van hetzelfde alloi mogt genaamd worden« -Op deze aanmerking en op deze verdenking boog de Heer Magnus Levy« "Dat ik daar zoo even avanceerde, Heeren! zei hij, is eene veronderstelling: en ik kan mij bedriegen even gelijk een ander«"

Zedigheid past bij talenten« Deze beviel zoo wel aan mijne vijftigjarige tante, de tot nu toe ongehuwde zuster van oom, dat zij den Bril-Profes-sor, die tevens een man van een goed voorkomen was, eens stilletjes van