Rationalisme, Romantiek, Risjes

-30-

terzijde aanzag, doch met een oog zoo vol van warme teederheid, dat ^fer een bril door aan 't smelten zou hebben kunnen raken» Bij welke gelegenheid haar deze mentale aanmerking ontviel® "Hoe jammer! niet waar! een Jood mag toch wezen of worden wat hij wils nooit kan men op een Jood staat maken; 'er manqueert altoos wat aan®"

Tante Brigitta was een Dame van diep doordenken«

"En die altoos*" zeide mijn oom, "de zaak aan ^ft regte eind aanpakt; of, om beter te zeggen*" voegde hij 'er, niet geheel zonder pedanterie, bij: - nu pedanterie paste daar* of zij past nergens! - "die altoos eerst haar bril afveegt, vóór dat zij dien gebruikt®"

Nu voegde zich het gezelschap rondom de tafel, waarop de uitgespreide brillen lagen* Een ieder nam een bril in de handen, bekeek dien eens van voren* van achteren, van ter zijde: waagde 'er een op zijn neus, dan dezen weer aan genen: maar 't algemeen gevoelen was, "neen! dan zie ik met mijn oude dubbeltjes bril wel zesmaal zoo goed! Koopman wat kost zoo een?" Daar nu deze aanmerking en deze vraag wat uit elkander liepen, wierden dezelve toch tot één punt vereenigd, dat is, dat toen de koopman een drie-gulden voor elke bril vroeg* een ieder nog eens zoo veel zijn oude dubbeltjes bril prefereerde®

"En wat knelt zulk een bril op den neus!" lettede Dominê Talpa op: en in der daad aan zijn fausset stemmetje wierd men gewaar, dat de bril hem ^ft neusje knelde, en aan ^ft blaauwe streepje op 't zelve, dat hem die gekneld had»

"Dit is een voorzorg die ik aan alle mijn brillen gebruik," zeide de Heer Levy* "vooreerst voor *t afvallen, en ten tweede opdat men weten zal, dat men een bril op zijn neus heeft: dat verwekt en bewaart aandacht o "

"En waarom dan niet liever een praam!" zei Dominê, nog pijnlijk naar zijn neus voelende, daar hij vermoedelijk op dat oogenblik dacht, of dat men door een praam ook zien kon, of dat men aan een bril genoeg had, wanneer men hem slechts op den neus had« En dit laatste gevoelen vond bijval, door 't voorbeeld van zijn Bibliotheek, waarin hij alles deed,

- tot het opdoen van de wasch toe - behalve lezen»

"Veronderstel nu eens, jongetje!" zei de Heer Bailluw, Hoogheemraad, President en Rentmeester, die toch den brilleman vooraf geprovoceerd hebbende, nu een woordje tot bevestiging zeggen moest, "dat mijn oude knol" - hier verstond de Heer Bailluw altoos zijn bril, zijne huisvrouw of zijn rijpaard door: wijl des Heer Bailluws denkbeelden gemeenlijk in ^ft leenspreukige vielen - "dat, zeg ik, mijn knolletje niet dogt, hoe moest dan een bril wezen die mdj^ ^ft best lijken zoude?"

"Mag ik U Hoog Edelheid verzoeken van eens tegen het vengster aan te gaan zitte?" vroeg de Jood, "en horizontaal voor zich henen te zien®"

"D o ® o o o o» gekheid!" zei de Bailluw, die niet voor de fatigue der verplaatsing was, en om de warmte zijn rood gegallonneerd vest reeds wijd open had, daar hij met zijn zakdoek werk genoeg had om 't zweet van zijn couleur do_ rose aangezicht af te vegen en de vliegen van zijne olij-phantsbeenen af te slaan® "D®®®®® gekheid!" hervatte hij, "ik zal toch wel niet met een bril in de zon moeten kijken - denk ik®"

"Uw Hoog Edelens gezicht," sprak de Opticus, is door deszelfs groote convexiteit als 't ware geschapen om alle voorwerpen voorbij te zien: of ten minsten nooit daar te bespeuren, waar ze in der daad zijn: en de verdunning van uw Hoog Edelheids cristallijnen vocht brengt te weeg, dat