Rationalisme, Romantiek, Risjes

-13-

^fT is waar, hardnekkig Onverstand Smeedde, in ons dierbaar Vaderland,

Geen boejens voor uw vrij geweeten;

Ach! hadd¹ men niet, uit zelfbelang,

Uit winzucht, die gewetensdwang Al zijne woede doen vergeten!

De stad aan ^ft wimpelvoerend Y,

Zoo magtig door haar zeevaardij,

Bouwde u twee schoone Synagogen,

Daar gij de Wet van Mozes leest,

Maar Dweeperij, maar Secten-geest,

Kon deeze weldaad nauw¹ gedoogen®

Gij hadt, ^!t is waar, een vast verblijf; Gij oefendet uw koopbedrijf Tot voordeel uwer stadgenoot en;

Gij werd niet, als een vagebond,

Bij 't nad^fren van den avondstond, Onmenschlijk uit de stad gesloten«

Hadd¹ Secten-geest dit plan beraamd, Beschaafdheid hadd¹ het zig geschaamd,

En Zelfbedwang het doorgeschreven;

Maar wie voor u ook hebb¹ gepleit,

U werd tog uwe bede ontzeid,

Met Christ'nen in een wijk te leeven®

Verschoven als der Burg^fren vloek,

In eenen afgelegen hoek;

Van ^ft heilig Volk gantsch afgezonderd, Heb ik, in Vrijheids ronde taal,

Uwe onderwerping, menigmaal Uw taaje lijdzaamheid bewonderd«

Hoe zuchtte ons menschlijk hart tot God, Om 't al te deerniswaardig lot Der schaamle Jooden en Jodinnen!

Als ze, ademloos en boven kracht,

Al heigende, de zwaarste vracht Rondsleepten, om hun brood te winnen!

Daar duizend bronnen van bestaan Voor u toch nimmer opengaan,

De neering u alleen moest voeden, Verdiende ^ft onze inschiklijkheid,

Indien gij eens, door loos beleid,

^!T gemis uws rechts wist te vergoeden*