92
noodzaakt ons tot de volgende beschouwingen. Want wij kunnen de beteekenissen van de woorden van de groep : ״aansprakelijk, verantwoordelijk, toerekenings-vatbaar” niet beschrijven en verklaren, wanneer wij niet tenminste bekend zijn met twee merkwaardige en machtige verschijnselen van het Werkwoord, welke ik noem : de doelgedachte en de beteekenisverschuiving.
* *
*
Werkzaam- Het is niet mogelijk met één woord alle logische heden van het wer]izaam}1e(Jen aan te geven van de woorden, die
werkwoord. . °
tot de spraakkunstige groep van de werkwoorden, dat wil zeggen : ״vervoegde woorden” behooren. Dat beteekent : een werkwoord drukt volstrekt niet steeds eene werking uit. En omgekeerd : eene werking kan zeer goed worden uitgedrukt door een ander woord dan een werkwoord. *) Bovendien : wanneer een werk-woord de naam is van eene werking, dan zijn logisch beschouwd aog alleen de persoonsvormen werkings-
woorden : ik loop, hij schrijft. De naamwoordelijke
vormen van het werkwoord : onbepaalde wijs en deel-woorden, naderen logisch tot de zelfstandige en de bijvoeglijke naamwoorden : ״loopen is gezond”, ״val-lende bladeren”, ״gescheurde boeken.” s) Den Hertog spreekt van ״het drieledig karakter van het werkwoord als gezegdewoord, als koppel- en hulpwerkwoord en