32
ment” b.v. bij Meillet „Comment les mots changent de sens”. Dit „hoe” is een woord, dat met veel voorzichtigheid moet worden gebruikt.1)
Het woord „verklaren” zelf is niet meer dan een metaforische beschijving van een geestes-werkzaamheid, die daarmede slechts intuïtief wordt aangeduid en geheel niet verklaard.
Op dezelfde wijze als „beschrijvende” en „verklarende” significa, behooren „critische” en „actieve” significa bijeen. Want stelselmatige critiek is stelselmatige schepping.
Uit de definities van significa, beschrijvend, verklarend, critisch en actief, leiden wij af definities van rechtskundig significa: beschrijvend, verklarend, cri
tisch en actief.
De rechts-begrippen worden het gemakkelijkst gesymboliseerd in woorden. Toch zijn formules niet onmogelijk. En zij werden ook wel gebruikt. Bijvoorveeld door Prof. Benedikt op het Congres voor Crimineele Anthropologie van 1901: „Une formule fondamentale de Psychologie et ses relations avec la criminalité”2). En door Prof. Thyrén
1
) Vraag van Prof. Bolland „Hoe moeten wij denken over de werkelijkheid” „Collegium Logicum” bldiz. 1. Waarover Dr. J. A. der Mouw „Het absoluut idealisme” bldz. 15 v.v.
2
) Daarover: Mr. Jaooib Israël de Haan „Nieuwe Bechtstaalphilo-sophie” in „Rechtsgeleerd- Magazijn” Jrg. 1912 bldz, 506.