Pijpelijntjes

JACOB ISRAËL DE HAAN

- En, zie je, jij houdt ook wel eens van andere jongens, en ik zou dat nooit van een ander willen...

- Nee... alleen van mij...

-Ja... ik ga nog wel eris trouwen, echt gewoon trouwen met 'n boterbriefie...

- Toe nou... dan is 't zeker tussen ons uit?

- Goddorie wor-je ernstig? Nee, maar dan ga ik...

't Gele lampenschijnsel bluste en 't vochtig-natte donker golfde over me heen...

- Sam... -Ja...

-Dag...

- Dag... blijf niet wakker liggen hoor, als ik met Siep mee ga, wordt 't laat, dat weetje wel...

De deur dicht. En in 't strakke regengeluid braken zijn voetstappen ... tot hij weg was en 't donzige donker er alleen was... geluidloos.

Fel-wakker in het woeligwarme bed en luisterde. Maar geen geluid, alleen de ritselruisregen, maar dat was geen geluid om te luisteren, omdat het was als stilte, strak en geluideloos luidend. En weer luisterde ik, om iets te horen, dat er niet was, tot m'n ogen pijnlijk scherpten van 't starende luisteren in de leegstrak-ke regenruisstilte. Wit-scherp, fonkelscherp deed 't zeer in mijn hoofd, en er was niets te horen. M'n ogen deden zeer... mijn handen klamden lam... in de zwarte stilte bewoog iets... zwart in zwart... warm zwart... op mijn borst zat het... er bewoog weer wat... weer, tot de hele diepgolvige nachtstilte bewoog ... onzichtbaar, maar fluwelig-zacht vleiigzwart-zacht. In m'n mond smaakte het weezoet... en ik kon niet bewegen.

Een zwartzware vrees lag op me... toen ineens sprong ik 't bed uit, heel met m'n slaapwarme voeten op 't fijnkille kamerzeil. Dat brak de zwarte bezetting¹... in mijn oren bolde zacht

i. Benauwdheid

40