In Russische gevangenissen

van veertien jaar. Kinderen van tien tot veertien jaar kunnen rechtens nooit in de gewone gevangenis komen. Voor hen zijn de koloniën en prioeten. Van veertien tot zeventien jaar moet worden onderzocht of het kind gehandeld heeft met of zonder oordeel des onderscheids. In het eerste geval wordt gestraft met gevangenis. In het tweede geval gaan zij naar koloniën of prioeten. Voor kinderen heeft men bijzondere gevangenissen bij St. Petersburg en bij Moskou. Maar te weinig. Ook het aantal koloniën en prioeten is veel te gering. Sommige nemen geen veroordeelden op boven veertien jaar. Vandaar, dat men in de Russische gevangenissen talrijke jongens vindt van vijftien, zestien jaar, waarvoor absoluut niets anders gedaan wordt, dan dat men hen vasthoudt. De duizenden politieke arrestaties hebben de gevangenissen overvuld. (Notice blz. 22).

In sommige steden heeft men aparte kinderrechtbanken. Bijvoorbeeld te Charkov, Moskou en te St. Petersburg, waar een van de vrederechters, Nicolaas Okounev, belast is met de kinderzaken. Odessa, Kiëv en Tiflis krijgen weldra aparte kinderrechters. Waar deze niet zijn worden de kinderen door de gewone rechters berecht. Maar de zittingen zijn niet publiek. De ouders, patroons en onderwijzers kunnen worden gehoord, speciaal met het oog op de vraag of de jeugdige beklaagde al dan niet met oordeel des onderscheids heeft gehandeld.

Mogelijk is in bepaalde gevallen ook het kind toe te vertrouwen aan de waakzaamheid van de ouders. Begaat het kind gedurende de daarvoor bepaalde tijd enig delict, dan kunnen de ouders worden gestraft met geldboete van hoogstens 100 roebel of hechtenis van 1 maand. Zaken tegen zulke ouders komen voor de vrederechter. In St. Petersburg zijn veroordelingen krachtens dit artikel niet talrijk.

Een typisch voorbeeld van willekeur ten goede is de wijze waarop ten aanzien van minderjarigen de voorwaardelijke veroordeling is ingevoerd. De wet kent deze niet. Wel sinds 1909 de voorwaardelijke invrijheidstelling met patronage. Maar de wet verplicht de rechters niet binnen een bepaalde tijd uitspraak te doen, gelijk het Hollandse Sv. 209. Wanneer de heer Okounev

38