Kanalje

moest hij dat maar verantwoorden ...

Alleen de zevende, de stille, bleef vast in d'r voornemen niet minder te werken... en ze zei dat, kortaf, met smalen op de anderen, die eerst zooveel praats hadden gehad en nou toch weer toegaven. »Nou, ik doe 't niet... nog geen cent laat ik me afstele... ik weet wel wat ik net zoo lief dee... jullie hadden maar wat minder praats moeten maken en wat meer doen. «

»Nou... en jij dan... jij moet toch oók kostgeld geve an je moeder... hoe wil jij dat doen, as je niet werkt... je moeder zal je oók zien anschui-ve.«

»Ik doe 't niet... ik doe 't niet... geen cent d'r af... ik gooi me net zo lief in den Amstel.«

»Jij gooit je in de Amstel... jij zal je nog wel tweemaal bedenke...«

Dien Maandag voor 't eerst moesten ze gaan voor minder loon. Ze raasden niet meer, zaten nü stilklagend; één, dat d'r moeder d'r niet afslaan wou met 't kostgeld en dat ze nou zeven stuiver over had de heele week voor kleeren en al... 'n ander, dat ze d'r heelemaal niet meer kwam... De stille zei heelemaal niks, want ze was d'r niet... ze had ge-zeid, dat ze niet voor minder ging, en ze dee 't ook niet... de anderen, bang, vreemdschuw, praatten er over, waar ze toch gebleven was... of ze misschien dat gedaan had van die Amstel, wat ze had gezeid... ze waren d'r wel bang voor.. stille waters hebben diepe gronden, en je kon niet weten...

»Nou, ze zal wel weer bove water komme« lachte d'r een. Maar 't ging niet van harte en geen mensch lachte d'r mee.

Maar ze kwam niet boven water... 'n paar maal waren ze al eens aan d'r huis geweest, maar daar hadden ze geen gehoor gekregen... een van de buren had gezeid, dat ze verhuisd waren ... maar waarheen, dat wisten ze niet... 'n Paar dagen hadden ze d'r nog over gepraat... waar ze nog gebleven was... maar dan in de hardheid van 't werkleven dachten ze niet zooveel meer aan haar... en de vijfde afslag van loon stond trouwens weer voor de deur...

Toen op 'n morgen kwam lange Lien 't wachtkamertje invallen ... goddank, ze was de laatste, nou kon ze 't aan allemaal tegelijk vertellen ...

»Zeg, je raait in geen duizend keer, wie ik gistere gezien heb «...

»Nou wie dan«...

»Kee Weevers «...

»Ja... maar... zeg, wat zee-ze? «

»Nou, je hadt 'r moete zien... chiek hoor... affijn ik heb d'r maar effe gesproke... ze was met haar heer.......

»Ja... is ze van die kracht geworre?.......

51