Kanalje

Bittere boosheid bracht die Standaard in hun huis... moeder zei, dat 'r toch iets gebeuren moest... de broers zeien, dat 't best kon ... Wim was zoo knap, die was natuurlijk in 'n wip sergeant... of luitenant... en als-ie over 'n jaar of zes terugkwam, dan had-ie 'n goed pensioen, en was die heele spoorbeweging vergeten ... en als 't 'm beviel, kon-ie altijd nog bijteekenen.

Wim en vader zagen mekaar aan ... vader rilde. »»Nee«, zei-d-ie, dat nooit, dan verkoop ik 't huis.«

De jongens raasden... als vader dat dee... als-ie dat dee voor die doodvreter, voor die kale rot, die nooit wat had ingebracht, dan liepen zij d'ruit, dan nammen ze moeder mee, dan moest hij maar zien, hoe-d-ie zich redde... vader zei, dat 't zijn huis was, dat hij d'r voor had gewerkt, en dat hij 't verkocht... Wim kon dan voor 't geld 'n zaak overnemen of zoo... en tegen allemaal in zette hij 't huis te koop... ineens beslist en met groote haast achter de zaak... hij voelde zich zoo deerelijk zwak... Vrijdag dee d-ie 't nog in de veiling... vandaag moest 't papier nog aan...

De jongens onbarmhartig speelden op... Cor kwam niet meer thuis... vader en Wim zaten den heelen dag bij mekaar, droevig-zwijgend.

Het huis werd aangeplakt. Als de plakker weg was met z'n pot en z'n kwast, liet vader z'n stoel zoo schuiven, dat-ie 't papier zien kon, en den heelen dag ziekzwijgend keek hij d'rnaar.

Donderdagavend was 't... nog één dag en hun huis was weg... 't huis, dat ze zoo langzaam afgekocht hadden... vijftien stuiver elke week... en tien jaar lang... moeder stilletjes ging naar de notaris... nee, 't gaf niet...

Ze hoopten, dat vader dan maar sterven zou dien nacht... dan was hun huis gered... stierf hij dan maar... niet, dat-ie hun in de weg geleefd had... al die jaren niet, en 't had d'r toch ook wel d'ris krap mee gespannen ... maar dood ging-ie toch... zoo slim als nou was 't nog nooit geweest ... almaar opgeven... almaar... de dokter had gezegd dat 't ieder moment kon afloopen... en als-ie nu toch dood moest.

Spreken dee-d-ie al lang niet meer... lei op 'n soort kermisbed, omdat die bedstee zoo benauwd was...

Wim was weg... op 'n sollicitatie uit... buiten 't dorp... dat zou wel weer niks zijn...

Ze keken op... Wim was thuis gekomen... God wat was dat... wat was dat... hij had toegegeven... hij had geteekend... God nu hoefde 't huis niet verkocht te worden... nu had-ie nog geld meegebracht inplaats dat 't geld kostte... hij had 't pakkie al an...

31