Palestina

wonden. Maakt driehonderd dertig. Daarentegen heeft de andere familie één moord gedaan, van honderd pond. En voor tachtig pond wonden toegebracht. Maakt honderd-tachtig. Sinds ook te Berseba schulden door compensatie te niet gaan, moeten de drie hon-derdvijftig pond betalen aan de twee.

Tot zoover gaat het nog héél goed. Maar dan komt er een kink in het geding. De woordvoerder van de drie woordvoerders is opgestaan. Het klerkje heeft hem daarvoor natuurlijk een stomp gegeven. En hij hurkt weder. Wat is er? Van de familie der twee is de ergste niet verschenen. Waar hij is, weet men niet. Maar de woordvoerder beweert, dat hij heeft beweerd, dat hij geen geld wil hebben. Maar dat hij de veete wil voortzetten. „Heer”, zegt de woordvoerder: „hoe zullen wij honderdvijftig pond betalen, en niet zeker zijn, dat de bloedwraak ophoudt? Wij willen betalen, wanneer ook de derde man zal teekenen, dat hij afziet van alle wraak”. Een moeilijk geval. Er zijn twee sjeikhs, die beweren, dat dit „masboet” is. Maar andere sjeikhs beweren dat dit heelemaal niet masboet is. Een leelijke uitvlucht. Wat ik er van denk? Ik zeg, dat het masboet is van het standpunt der drie en niet masboet van het standpunt

71