Palestina

word verondersteld met de Mekka-etikette op de hoogte te zijn, drink ik een kleintje, fljntje koffie. Wij geven ieder op de beurt een rondje. Wij drinken vele kopjes koffie. Wij genieten heerlijk veel heete zon. Maar ik bedank voor eenTurksche waterpijp. Wij praten mild en wijs over de prijzen van de paarden. En over het paardenvoer, dat het zoo goedkoop is te Hebron, dat de schavuit El-Khalil noemt. In de stad, die wij na Hebron hopen aan te doen, maar die ik u nu nog niet noemen zal, daar moet het paardenvoer nog veel goedkooper zijn. Als de paarden gegeten, gedronken en gerust hebben, gaan wij weder op den rit. Het spreekt vanzelf, dat wij ons regelen naar de paarden. En de paarden zich niet regelen naar ons. De prijs van het paardenvoer is intusschen gestegen. Wij moeten vele piasters betalen. Ook de koffie is duur geworden. — Vervloekt zij zijn vader, merkt Abdoel Salaam dan ook volkomen terecht op. Wij schikken ons weer onder de warme wollen deken. Het mooie handwerk van Anatolië, dat men nu niet meer ziet gemaakt. Wij rijden. Abdoel Salaam mijmert. Zeker over den schavuit met zijne slimme prijzen. — Ma alaisch, zegt hij ineens getroost. In het Hollandsch „nit-schewo”. Een stamwoord.

33