Palestina

Of zijn dorst drinken. Ze geven ook gebedenboeken, of boeken voor de psalmen. Ze hebben fijne specerijen in mooie gedreven zilverbusjes, waaraan men ruiken mag en daarbij een zegenbede spreken. Of zij hebben groote, frissche citroenen daarvoor.

De menschen gaan. En zij komen, Jemenietische Joden, met zwarte, lange lokken langs een fijn gelaat. Aschkenasische Joden in mantels van zijde, hardrood. Hardgeel, hardblauw. Een Poolsche bontmuts op. Sefardiem met een fez, die de wetgeleerden met een zwarten zijden doek omwinden. Groote Marokkanen, op bloo-te voeten in breede en lange puntschoenen. Een witgele of zware, zwarte mantel over de hooge schouders. Er komen kleine, vrome vrouwen. Die den Muur kussen en de handen heffen, zooals een Moeder haar zonen zegent.

Er is toch nu wel iets veranderd bij een jaar of twee geleden. Chaloetziem komen kijken, in alle wonderlijke kleederen. Russische jassen van soldaten en gymnasiasten. Een Russische pet. Een broek van Engelsch khaki. Kaplaarzen of puttis. Ze komen niet voor de gebeden. Ze zijn nationale Joden. Maar ze komen toch. En ze zijn welkom.

Er is een geheele troep groote jongens en jonge

22