Het consult van Dr. Jozef Bueno aan het ziekbed van Prins Maurits van Oranje

de meeste koortsige en langdurige ziekten te voorschyn roept”(i). Ook bij Bicker Raye, in diens ‘Dagboek’, is sprake van galkoorts; op 6 juni 1767 schrijft hij daarin: “heb ik een seer sware krankte van galkoorts gehat, die my tot aan den oever des doods gebracht hebben” (2).

Over andere ziekten van Willem I wordt niet gerept. Hij stierf op eenenvijftig jarige leeftijd door de hand van een sluipmoordenaar.

De moeder, Anna van Saksen, wordt als ‘dol en vol’ beschreven en Blok (3) zegt, “het slecht en overspelig gedrag der Prinses was de oorzaak van een echtscheiding na tien jaar”.

Zij stond bekend als grillig, driftig en lichtzinnig. Steeds meer tot krankzinnigheid vervallend, werd zij in september 1572 in het Nassause slot Beilstein opgesloten. Zij bleef daar driejaar en werd toen volslagen krankzinnig naar Dresden gebracht, waar zij op 18 december 1577 overleed.

bj) Persoonlijke anamnese

Prins Maurits leed op tienjarige leeftijd aan een hardnekkige wonde in de rug. Hij woonde toen ten huize van Dr. Ehem te Heidelberg. Hij bleef daar voorlopig, hoewel men van oordeel was, dat zijn kwaal beter in Holland verzorgd zou kunnen worden. Het plan was geweest hem en zijn broers naar Geneve over te plaatsen (3). Tenslotte ontbood prins Willem zijn zoon en diens zuster Maria in juni 1577 naar de Nederlanden (4). Medio augustus is het tot die reis gekomen, maar Maurits is blijkbaar later gegaan, want begin oktober eerst schrijft prinses Charlotte

1.    K. P. J. Sprengel, Versuch einer pragmatischer! Geschichte der Arzneykunde (Halle, 1803).

2.    Amstelodamum, Jaarboek 1938, p. 131

3.    P. J. Blok, l.c., 6de Reeks, IX, p. 161 e.v.

4.    M. C. M. van der Kemp, l.c.

24