Het consult van Dr. Jozef Bueno aan het ziekbed van Prins Maurits van Oranje

‘De vergadering voorgedragen wezende, de groote kranckte van Syne Excell. den Heer Prince van Oranje, naderende de doodt, ende of het niet geraden ware eenige uy t deze Provincie te doen committeeren, om in zyn uyterste by hem op zyn kamer te wesen, neffens de geenen, die van wege de Generaliteit daartoe zyn gecommitteerd, ende al eer daer op konde worden geconcludeerd desselven heere overlydend ende stillekens uitgaande omtrent half zes uyren naer noen.’ (i).

De drie lijfartsen, vormende het klassieke‘tres facient collegium’, er niet in geslaagd zijnde het kostbare leven van de grote veldheer voor het nog om zijn bevrijding worstelende vaderland te behouden, vonden een vierde consulent niet nodig, doch achtten alleen nog maar de toespraak van een godsdienstleraar aangewezen 00-

Op wie zou de keuze van een consulent vallen ? Wie zou zo ‘ver-maerd’ bevonden worden om zulk een gewichtige dienst en zulk een gewichtig advies uit te brengen?

Laat ons echter eerst de personalia der drie lijfartsen nader beschouwen. Dr. Rumpf, Dr. Hovius en Dr. <Valentius> (waarom de laatste tussen guillemets wordt geplaatst, zal later blijken),

Dr. Christiaan Rumpf, geboren in 1580 te Lasphc of Laasphe, een stadje in het graafschaf Witgenstein, was de zoon van Herman Rumpf en Elizabeth Hoffmans. Hij overleed op 24 juni 1645. Rumpf had te Leiden in de geneeskunde gestudeerd, was lijfarts geworden van de Paltsgraaf Frederik, de latere koning van Bo-hemen, in wiens aanzienlijk gevolg hij zich bevond toen deze op 17 september 1Ó12 uit Heidelberg over de Nederlanden naar

1.    Resolutie der Staten van Holland, 23 april 1625; zie M.C.M. Van Der Kemp, Maurits van Nassau, Prins van Oranje (Rotterdam, 1843), iv, p. 475 (aantekening).

2.    J. P. Arend, Geschiedenis des Vaderlands (Amsterdam, 1840-1843).

14